We krijgen een nieuwe aanvraag via WhatsApp:

“Hi Recovery Divers, ik heb jullie hulp nodig: Ik woon op woonark en heb in het water een nieuw ventilatierooster van kunststof van 1.40 in het water laten vallen Zou het lukken om dit uit het water te halen? Aan de walkant bij de woonark. Graag hoor ik van u.”

We appen om een afspraak te maken. Vandaag zitten we om 07:30 in de auto, onderweg naar Amsterdam, het is maandagochtend, dus we houden rekening met file! En die krijgen we ook, precies op het afgesproken tijdstip: 09:30 uur parkeren wij de auto aan het Zeeburgerpad. Dit is onze eerste officiële CO2 neutrale duik!

De historie van het Zeeburgerpad begint in de 17e eeuw als er besloten wordt een vaart te graven tussen de Singelgracht (op dat moment de rand van de stad) en de toenmalige Zuiderzee. Dit zou twee voordelen hebben. Er zou in het IJ minder slib ontstaan en het grachtensysteem zou beter kunnen doorstromen en verversen. In de praktijk zorgde de vaart echter nauwelijks voor verbetering van het watersysteem, dus langzaam werd deze door aanplempingen smaller en smaller. Pas in 1874, toen er een stoomgemaal bij Zeeburg werd gebouwd, werd de Nieuwe Vaart weer volledig uitgegraven en benut. Nu met behoud van een brede dam tussen de Nieuwe Vaart en het nieuw te graven Lozingskanaal. Hierdoor konden waterstromen uit de Singel en Nieuwe Vaart worden gescheiden. Deze dam, het Zeeburgerpad, vulde zich begin 20e eeuw snel met industrie en bedrijvigheid terwijl ook de noordelijk gelegen haveneilanden vorm kregen en industrialiseerden.

De belangrijkste gebruikers waren de grote rederijen met hun lijndiensten op o.a. Indonesië, Suriname en de Verenigde Staten. Na de tweede wereldoorlog zijn de meeste lijndiensten komen te vervallen en kwam het container- en bulktransport in de plaats. Het Oostelijk Havengebied verloor daardoor zijn functie. Pas in de jaren ‘80 heeft de gemeenteraad van Amsterdam besloten het Oostelijk Havengebied een woonbestemming te geven. Deze is in de afgelopen 15 jaar gerealiseerd. Geleidelijk was ook het gebruik van Cruquius industriegebied en Zeeburgerpad veranderd van een havengebied naar een industriegebied zonder veel gebruik van het water en de oever.

Nu ligt de woonboot van Jannie en Joop er, niet ver van deze locatie doken we al eens naar een autosleutel, dat verhaal lees je hier.

Joop was bezig met het ventilatierooster toen het uit zijn handen gleed, zo het water in! Hij leent een waadpak om het dure rooster zelf uit het water te halen, maar zonder resultaat.

Marja staat al snel bij de auto, droogpak aantrekken en zoeken, deze zoektocht moet niet zo ingewikkeld zijn! Als Marja haar droogpak aan trekt tref ik de overige voorbereidingen, setje opbouwen, seinlijn uitrollen, vinnen aan de waterkant. Als ik klaar ben heeft Marja haar duikset al op haar rug, niet veel later ligt ze, na de nodige controles in het water.

De seinlijn zit vast en binnen de kortste keren ligt Marja op de bodem. Meteen 2 rukken: gevonden. Dat is wel heel snel. Jannie wilde nog een foto maken, maar Marja is alweer boven water.

Niet veel later zitten we binnen aan de koffie, opwarmen is niet nodig maar hij smaakt wel goed!