We duiken vaker in Delft en dat valt op, zo werden we een aantal maanden geleden gezien door de vader van Rayn toen we bij hun aan de overkant doken. Ze runnen een hotel in Delft: Hotel Bridges House op de Oude Delft.
Gisteravond worden we gebeld door Ryan, bij de buren (Ouzeri Restaurant De kleine Griek) heeft een Japanse toerist zijn telefoon laten vallen. De eigenaar van het restaurant wil helpen en ook zijn telefoon valt in het water. Of we willen helpen… Natuurlijk willen we dat, alleen hebben we een volle agenda, we moeten dus een beetje schuiven.
Niet veel later app ik Ryan dat we er om 10 uur kunnen zijn. Dit is zijn antwoord:
“Helemaal top, tot morgen. Als jullie met de auto komen kunnen jullie in de straat parkeren, ik zal de bezoekersvergunning aanmelden op kenteken. De buurman ( restaurant de kleine griek) wiens telefoon in het water is gevallen kan morgen ochtend niet aanwezig zijn wegens omstandigheden, maar ik ontvang jullie graag. Melden bij de receptie in ons hotel: Hotel Bridges House. De gast van kleine griek die ook zijn telefoon heeft verloren op dezelfde plek is er ook.
Veel van jullie diensten mogen zien op Facebook, ik volg jullie al jaren. Mooi moment om het dit keer van dichtbij mogen zien
Tot morgen
Groet
Rayn”
Ik spreek met Marja af bij IKEA Delft en van daaruit rijden we met 1 auto door het centrum in. We zijn er veel te vroeg en Ryan is er nog niet, maar zijn vader en Yuso ( de Japanse toerist) staan ons al op te wachten. Yuso vindt het duidelijk allemaal heel spannend en is ons nu al dankbaar, ik heb er nog niet eens in gelegen.
Voordat ik het weer heeft Marja de trap al neer gezet en is ze mijn duikset al aan het opbouwen, als je zo vaak met elkaar duikt dat hoef je niet veel te bespreken. Natuurlijk maken we langs de waterkant nog een risico inventarisatie en leggen we een extra duikersboei in het water.
Dan is het mijn beurt, set op mijn rug en het water in via de trap. Onderaan de trap trek ik mijn vinnen aan en zwem ik naar het gebied waar de telefoons moeten liggen.
Ik klik de seinlijn vast en ga eerst even op de tast voelen. Op de bodem strek ik mijn armen en maak ik zwaaiende bewegingen, ik voel ondertussen alles op de bodem, heel veel lege bierflesjes. Net als ik denk, ik ga de metaaldetector wel halen heb ik een telefoon in mijn handen, zonder hoesje, dat moet de telefoon van de Griek zijn. Nog geen 20 centimeter ernaast heb ik de andere telefoon in mijn handen, in een hoesje, dat is de telefoon van Yuso!
Eenmaal boven schieten de 2 telefoons aan en beginnen ze luid te trillen en te piepen. De Griek heb ik al snel aan de lijn, hij is een beetje teleurgesteld, hij heeft net de nieuwe iPhone 16 besteld, Yuso blijft ons bedanken, samen met Ryan drinken we nog een kopje koffie in het hotel, een mooie afsluiting van de duik van vandaag!
