We krijgen een telefoontje van Kaylee, ze heeft net haar telefoon in het water laten vallen in de haven van Crezée Watersport.
Ze heeft al geprobeerd met een magneet de telefoon te vinden maar dat is helaas niet gelukt. De heren van Crezée Watersport geven Kaylee ons nummer.
We hebben eerst een (succesvolle) duik in Kamerik, waar we een gouden armband opduiken en rijden dan naar Lage Zwaluwe. De locatie is voor ons bekend, we hielpen hier Wim ook, hij verloor ook zijn telefoon.
Marja heeft nog koude handen van de vorige duik dus deze duik mag ik doen.
We parkeren onze auto naast het kanon. Het werd in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers gebruikt om de Moerdijkbrug te verdedigen.
Bij de terugtocht is het waarschijnlijk door de Duitsers onklaar gemaakt en in de uiterwaard gegooid. In 1987 werd het in de uiterwaarden teruggevonden. Het kanon was nog geladen en werd door de explosieve opruimingsdienst van het leger onschadelijk gemaakt.
Als we aankomen bij de steiger hebben we Kaylee en haar vriend al snel gevonden, ze komen uit Limburg en hebben hier een bootje gehuurd om de Biesbosch te verkennen.
Ze hebben de boot al verlegd en we kunnen dus makkelijk het water in en uit. Als ik mijn droogpak aan heb heeft Marja, ondanks haar koude handen al mijn set opgebouwd. Niet veel later hangt de set op mijn rug en doen we een buddy-check. Alles zit goed vast, lucht staat open, alles werkt, ik kan het water in.
Met een commando sprong lig ik zo in het water. We maken de seinlijn vast en Marja geeft mij de metaaldetector aan. Niet veel later zak ik af naar de bodem, ik heb een klein beetje zicht, maar niet genoeg om de telefoon visueel te vinden.
Langzaam maak ik slagen met mijn vinnen. De metaaldetector bromt, allemaal metalen die we uitgeschakeld hebben, we horen ze wel, maar het is niet het geluid van een iPhone.
Ik heb 4 slagen gemaakt, dat is ongeveer 3,5 meter en dan heb ik een mooi strak signaal: te telefoon van Kaylee! Dit is wel een heel kort duikje, binnen een minuut is de telefoon weer boven water!
