We krijgen een berichtje van Hans:
“Hi Recovery Divers, ik heb jullie hulp nodig: een vriendinnetje van mijn stiefdochter heeft net haar telefoon in het water laten vallen en is nogal overstuur: ook omdat er fysieke foto’s in haar hoesje zitten.”
Het is gebeurd in Friesland. De locatie: 52.84641° N, 5.89659° E
Beetje lastig te komen met de auto ben ik bang…”
De locatie is inderdaad niet te bereiken met een auto. Nu zijn we wel gewend om een stukje te lopen, maar dit is net te ver! Gelukkig heeft Hans een fluisterbootje en kan hij ons (duiker en kantwacht) naar de locatie brengen over het water van de De Scheene.
De Scheene, ook wel Scheenesloot genoemd, is een rond 1400 gegraven vaarweg in de Rottige Meente, gelegen in Weststellingwerf, tussen de lintdorpen Nijetrijne en Oldetrijne enerzijds en anderzijds Spanga, Scherpenzeel en Munnekeburen. De Scheene is 11,2 kilometer lang.Ten oosten van de Schipsloot loopt de Scheene als sloot of greppel door tot Nijeholtpade,ook als voormalige dorpsgrens.
We spreken af met Hans dat hij ons een kilometer verder ophaalt met zijn boot. Het is prachtig weer, het is windstil en er is een waterig zonnetje. Als we aankomen bij de steiger bouwen we vast de duikset op en trek ik mijn droogpak aan, want dat gaat op de kant een stuk makkelijker dan in een wiebelige boot.
Hans vertelt tijdens het laden van de boot hoe de telefoon in het water is gevallen. Precies bij het bruggetje. De dames wilde de kano onder het lage bruggetje laten varen en zelf bovenlangs over het bruggetje gaan, tijdens een van de klimpartijen viel de telefoon uit de broekzak.
We varen richting het bruggetje over de Scheene. De bladeren van de bomen zijn aan het verkleuren, de herfsttinten spiegelen in het kalme zwarte water. De stilte wordt slechts doorbroken door de zang van vogels terwijl wij over de Scheene glijden. De zon werpt een gouden gloed over het water.
Na 10 minuten zijn we bij het bruggetje. We leggen het bootje langs de kant zodat we makkelijk kunnen uitstappen en niet veel later zwem ik naar het bruggetje. Tommy, mijn kantwacht voor vandaag, staal al snel op het bruggetje. We bespreken nog even de laatste details en daarna laat ik de lucht uit mijn trimvest lopen.
Langzaam zak ik naar beneden, het koude water tintelt even aan mijn voorhoofd, de water temperaturen zakken op dit moment snel. Niet veel later lig ik op 1,5 meter diepte op mijn buik op de bodem. Meteen een mooi signaal van de metaaldetector: een leeg zakje Caprisun. Deze komen we vaker tegen in het water, net als het blikje dat daar op volgt.
Na 7 minuten heb ik de telefoon in mijn handen. Compleet met hoesje.
Niet veel later helpen Tommy en Hans mij weer in de boot en varen we terug. We kletsen nog wat tijdens het opruimen van de spullen en maken ons dan klaar voor de terugreis van 2 uur naar Rotterdam.
Niet moe maar wel voldaan kunnen we ook dit avontuur weer afsluiten met een positief resultaat!
