Deze recovery begint met een WhatsApp bericht van Tom:
“Hi Recovery Divers, ik heb jullie hulp nodig: my friend’s phone fell into the Singel canal of Amsterdam, right as we were parking my boat. I know exactly the area where it should be. Can you help us to retrieve it?”
Dat kunnen en willen we. We regelen een vergunning bij de gemeente en al snel kunnen we een afspraak maken met Tom. We hebben ‘s ochtends eerst een duik in Haarlem, dat verhaal lees je hier en rijden dan door naar Amsterdam.
Als we aankomen komt deze plek mij bekend voor, hebben we hier niet eerder gedoken? Ja, dus, dat verhaal lees je hier. Weer een mooi stukje Amsterdam met een rijke historie.
De Singel werd rond 1428 gegraven van het IJ tot de Boerenwetering. Rond 1450 volgde het resterende deel tot de Amstel. Tot ongeveer 1585 vormde de Singel de westelijke stadsgrens. In 1481 werden de aarden wallen vervangen door stenen muren om de stad te beschermen tegen indringers.
In de 17e eeuw noemde men de Singel tijdelijk “Koningsgracht” als eerbetoon aan Koning Hendrik IV van Frankrijk, destijds een belangrijke bondgenoot van de Republiek. Het Koningsplein herinnert hier nog aan. Verschillende delen van de Singel hadden ook specifieke namen, zoals de Londense Kaai en de Rouaansche Kaai.
Tegenwoordig is de Singel een pittoreske gracht met woonhuizen, terrasjes en historische gebouwen. De Singel blijft een belangrijk onderdeel van het Amsterdamse stadsgezicht en een herinnering aan de rijke geschiedenis van de stad.
Een goede reden voor Tom om daar zijn bootje neer te leggen, die vrij dichtbij woont. Als Tom en Marianne aankomen lopen kunnen ze exact aanwijzen waar de telefoon in het water is gevallen. De vriend van Tom, die niet aanwezig is bij de recovery, wilde het dekzeil vast leggen en daar ging de telefoon.
Duidelijk verhaal en een duidelijke plek. Marja heeft har droogpak al aan want wij waren te vroeg op locatie. De trap klappen we uit en staat ook al snel in het water, 2 meter van de aangewezen plek vandaan, als we een beetje zicht hebben, willen wij dat niet verstoren door een grote stofwolk.
Ondanks de lange trap kan hij maar net in het water, het is hier, in verhouding met andere grachten, best diep.
Niet veel later ligt Marja in het water en klikken we de seinlijn vast. Een laatste controle rondje en dan zijn wij er klaar voor. We hebben niets in de buurt om de duikvlag aan vast te maken, dus Marianne mag met de vlag staan wapperen.
Met een sis loopt het trimvest van Marja leeg en we zijn haar onder gaan.
Marianne is nieuwsgierig en heeft 1001 vragen over wat we doen en hoe we het doen, maar al snel moeten we het verhaal staken want ik krijg een seintje van Marja die op de bodem ligt van de gracht: gevonden!
“Dat is wel heel snel” roept Marianne nog verontwaardigd! Binnen de kortste keren is Marja uit het water en staat ze druppelend tussen Tom en Marianne voor een foto.
En dan gaan we door, we hebben vandaag een drukke dag! Op naar de volgende…
