We krijgen tijdens een andere duik een email van Wesley:
“Goedemiddag,
Vanmorgen is mijn telefoon met al mijn foto’s en gegevens te water geraakt. Dit gebeurde bij de aanlegsteiger van Yacht Center in Stevensweert. De telefoon ligt aan het einde van de steiger op een diepte van ongeveer 6 meter.
Is het mogelijk om deze te bergen en hoe zou dit in zijn werk gaan?
Met vriendelijke groet,
Wesley”
Wesley had een pechdag. Dezelfde dag laat hij in een andere haven ook nog zijn autosleutel in het water vallen! Niet zo heel gek, het is een emotionele dag, hij heeft net zijn boot verkocht, zijn vrouw is ernstig ziek en samen gaan ze de strijd aan, daar gaat de komende alle energie in zitten. Dan is er geen tijd voor een boot.
En dan is er ook nog eens geen backup van alle dierbare foto’s en belangrijke documenten op de telefoon. Het is een Samsung s22 Ultra met een IP68 rating. In theorie moet deze het nog gewoon doen, ook na 24 uur, maar we kunnen geen garantie geven…
Een dag na de email van Wesley zitten we in de auto naar Stevensweert. Een rit van dik 2 uur. We hebben wind mee en zijn er 20 minuten eerder dan gepland, ondanks de kop koffie die we onderweg hebben gedronken.
Wesley kan de plek goed aanwijzen waar de telefoon het water in is gevallen, dat maakt de zoektocht meestal een stuk makkelijker. Niet veel later sta ik klaar in mijn droogpak, met de fles op mijn rug en de metaaldetector in mijn hand op de steiger. Een laatste controle rondje van Tommy en binnen de kortste keren lig ik in het water.
We haken de seinlijn vast en ik begin aan de afdaling. Het zicht valt mij mee in dit stuk van de Oude Maas: de Molenplas
De Maas had tot ±1850 vele vertakkingen. Ook ten noorden van Roosteren vertakte ze zich. De twee rivierarmen verenigden zich ter hoogte van Maasbracht, waardoor ze het “Eiland in de Maas” vormden met hierop de plaatsen Ohé, Laak, Stevensweert, het Bilt, het Eiland en de Brand. Het beginpunt van de Oude Maas werd gedempt, waardoor het eiland een schiereiland werd. Bovendien kon Maaswater niet meer binnenstromen, waardoor de Oude Maas enkel nog gevoed werd door de Geleenbeek en de Echter Molenbeek.
Op 6 meter diepte zie ik de bodem al, ik moet nog een stukje van een meter dalen en kan dan beginnen aan de zoektocht. Er ligt veel rotzooi op de bodem: emmers, blikjes, stukjes draad en zelfs een trapauto!
De telefoon is in ieder geval niet recht naar beneden gevallen, want onder de steiger ligt hij niet. Ik maak het zoekgebied groter, mijn seinlijn als referentie. Na 23 minuten zoeken heb ik weer een mooi signaal: de telefoon van Wesley!
Het klap hoesje ligt open, waarschijnlijk is hij ook open in het water terecht gekomen en daardoor gaan “zweven”, de telefoon ligt 8 meter van de plek waar hij erin gevallen is!
Langzaam begin in aan mijn opstijging, als duiker mag je, in verband met veiligheid, niet te snel opstijgen. Als ik boven kom en de telefoon aan Wesley geef is hij er stil van: hij staat nog aan en doet het nog! Door het verhaal is zelfs Tommy, die altijd wel wat te vertellen heeft, even stil.
Een kwartier later sta ik omkleed naast de auto, alles is ingepakt en we zijn klaar voor de terugweg! We hebben weer iemand heel gelukkig kunnen maken.
Wij wensen Wesley en zijn vrouw heel veel sterkte de komende tijd!
