Het is half 11, we komen net terug uit Haarlem, waar we een bijzondere stoel uit het water hebben gehaald. Dat verhaal lees je hier. De piket telefoon gaat, duidelijk herkenbaar aan de melodie.
Mevrouw van Vliet aan de telefoon. Haar man (88) is deze ochtend gestruikeld bij het drijvende clubhuis van Watersport Vereniging Vlaardingen en is in het water gevallen. Nadat meneer van Vliet het water raakte is hij er zo snel mogelijk uit geklommen. Na een bezoek aan de huisarts om een aantal wonden te laten bekijken en te laten verzorgen is hij van de ergste schrik bekomen. Hij komt dan tot de ontdekking dat hij 2 sleutelbossen kwijt is!
Na wat speurwerk op internet bellen ze met 1st2dive uit Vlaardingen. We hebben goed contact met Peter (de eigenaar) en enkele minuten later hebben wij mevrouw van Vliet aan de telefoon met de vraag of we kunnen helpen.
We hebben niet alle benodigde spullen in de auto liggen dus we moeten eerst naar huis om onder andere de metaaldetectors te halen. Om 12 uur staan we in het zonnige Vlaardingen en vertelt meneer van Vliet precies wat er waar gebeurd is. Aan de blauwe plekken en kneuzingen is goed te zien dat hij een enorme klap heeft gemaakt.
De tranen staan in zijn ogen als hij het hele verhaal vertelt. Samen met Dave maak ik een duikplan. We gaan eerst op zicht zoeken en daarna, als we de 2 sleutelbossen niet kunnen vinden, met de metaaldetector.
Niet veel later spring ik in het water. De lampen staan op hun felste stand en de seinlijn zit al vast. Langzaam zak ik af naar de bodem, ik blijf er boven hangen om zo min mogelijk stof te maken. Recht voor mij glinstert er wat: dat is sleutelbos 1…
Deze pak ik eigenlijk net te enthousiast, met een grote stofwolk tot gevolg. Het zicht is nu weg. Op de tast haak ik de eerste sleutelbos vast. Ik voel voorzichtig op de bodem naar de tweede bos met de autosleutel, maar deze kan ik niet vinden.
Ik besluit terug te gaan naar de oppervlakte. Dave geeft mij de XP Deus 2 aan, een geavanceerde metaaldetector en tijdens het instellen slis ik nog even tegen hem: 1 van 2 nu de andere nog, die moet er ook uit.
Ik ga weer terug waar meneer van Vliet is gevallen. Ik heb tientallen signalen. Ze hebben op deze steiger aardig wat bier en frisdrank gedronken en de blikjes in het water gegooid, er komt geen eind aan. Ik verplaats alle blikjes naar rechts, daar is meneer niet gevallen, dus daar hoef ik ook niet te zoeken. Langzaam aan wordt het stiller met de signalen onder water.
Rechts van mij ligt inmiddels een flinke stapel met rotzooi maar ik heb nog geen sleutel. Ik zwem een halve meter verder en begin weer van voren. Alle blikjes naar rechts. En dan heb ik ineens een sleutel in mijn handen. Een fietssleutel. Daar waren we niet naar op zoek maar ik besluit deze mee te nemen, dan kan ik die eerst geven.
Een paar minuten en heel veel blikjes later heb ik de autosleutel met de rest van de sleutels ook in mijn handen. Ik geef Dave een seintje dat ik ze heb gevonden en ik stijg weer langzaam op.
Als ik boven kom met de fietssleutel is meneer van Vliet een beetje in de war, ik besluit hem maar de andere 2 bossen te laten zien. De beste man is blij, zijn sleutels weer terug, dat had hij eigenlijk niet verwacht: wij wel!
