We krijgen een mail van Jan:“heden middag (donderdag 8 juni) gleed mijn Pixel 7 mobiele telefoon hier in het water:
https://goo.gl/maps/Pg5XcHjYmQyo4AM2A
Daardoor zal mijn mobiele nummer niet werken, per whatsapp tot op zekere hoogte bereikbaar, email werkt beter”
We bekijken de locatie en kunnen maar tot 1 conclusie komen: we komen er wel in maar niet uit! Dus we sturen een mail naar Jan dat we hem helaas niet kunnen helpen, de veiligheid van onze duikers staat voorop!
Er komt een “maar” aan, lees je mee? Jan was zo slim om wat foto’s te maken en er is een trap aanwezig, nog geen 2 meter van de plek waar de telefoon in het water is gevallen. We bellen een rondje en al snel hebben we een toestemming om te duiken.
Vanochtend zitten we om half 9 in de auto naar Amsterdam, Tommy als kantwacht en ik ga de telefoon opduiken. We weten nu al dat dit een heftige duik gaat worden. We hebben geen zicht en het is er, afhankelijk van welke waterkaart je gebruikt, tussen de 10 en 14 meter diep!
Om half 10 staan we op de locatie. Niet veel later komt goede kennis en freediver Jamie Lingwood aangelopen. We spreken elkaar regelmatig via socials maar dit is de eerste keer dat we elkaar in de ogen kunnen aankijken. Jamie vindt het helemaal geweldig wat we doen en wilde graag eens komen kijken. Naast supporter is hij vandaag ook onze fotograaf.
Net voor 10 uur komen ook Jan en zijn partner aan. De duikset is al opgebouwd en de seinlijn ligt al klaar. Jan wijst de exacte locatie aan en vertelt hoe de de telefoon van de kade af viel. Als het niet zo diep was en geen stroming zou dit een makkie zijn met de metaaldetector.
We melden ons bij de diensten, vertellen dat we over 10 minuten in het water liggen en krijgen een laatste akkoord. Ik trek mijn droogpak aan in de brandende Amsterdamse zon. Ondertussen legt Tommy de boei in het water en helpt mij daarna met het omhangen van mijn fles. We kunnen het water in. Gezien de hoogte van de kade ga ik er via de trap in. Ik trek mijn vinnen aan, ik maak de seinlijn vast en controleer nog een keer alles.
We zijn er klaar voor, ik ben er klaar voor. Ik laat de lucht uit mijn vest ontsnappen en niet veel later begin ik de afdaling naar beneden. Ik kijk op mijn duikcomputer en zie dat ik al op 10 meter ben, ik blaas wat lucht in mijn vest om de afdaling af te remmen en op dat moment komt ook de bodem in zicht. In het schijnsel van mijn lamp zie ik de telefoon al liggen.
Voordat ik het weet ben ik boven. In totaal heeft de gehele duik 39 seconden geduurd. Een mooi applaus vanaf de kade en Jan helemaal blij. Jamie staat versteld, ja dit was een snelle, niet de eerste en niet de laatste! Maar al moeten we een uur zoeken: als het er ligt: dan vinden we het!
Jamie heeft een leuk filmpje gemaakt, die zie je hier!
