Hengel opgedoken na lange tocht langs de Amer

Het is donderdagavond wanneer we een berichtje krijgen van Kestas:

“Hello, my fishing rod drowned by the shore at river Maas maybe u can help me to pull her out?”

Bijna goed — de Maas was een aardige gok, maar de hengel bleek in de Amer te liggen, vlak bij Geertruidenberg. Een gebied met een rijke geschiedenis: de Amer vormde eeuwenlang een belangrijke handelsroute richting de Biesbosch en Dordrecht. Prachtig gebied om te wandelen… al hadden wij liever iets korter gelopen deze avond.

Kestas zelf kon er niet bij zijn — vrachtwagenchauffeurs hebben zelden luxe roosters — maar gelukkig wist zijn vriend exact waar de hengel te water was gegaan. We spreken af om 20:30 uur, maar zoals altijd zijn we eerder om de locatie te verkennen.

Vanaf de parkeerplek is het namelijk een flinke tippel: over de dijk, door het veld, bijna een kilometer. Ooit duiken we nog eens op een plek waar je de auto naast het water kunt neerzetten… ooit.

Tijdens het verkennen maken we met de duikploeg direct een plan:
Waar gaan we erin? Waar komen we eruit? Hoe diep is het? Wat als er iets gebeurt?
Werkplan en LMRA klaar — en dan weer terug. Kilometer één en twee zijn binnen.

Bij de auto ontmoeten we de vriend van Kestas. We kletsen even en besluiten dat de grote duikkisten absoluut niet door de weilanden meegaan. Jochem krijgt zijn droogpak aan, wing om, fles en communicatie pakken we los mee.

En daar gaan we weer: terug over de dijk, door het veld, in een tempo dat iets minder vlot is want ja — we zijn inmiddels wandelprofessionals. Er wordt gelachen:
“Wie heeft er eigenlijk een zak snoep bij zich?”
Het antwoord bleef uit, maar de hint was duidelijk.

Eenmaal op locatie schakelen we weer in duikmodus: serieus en scherp. Jochem krijgt de laatste check van de duikploegleider en gaat het water in. De opdracht: een rode werphengel met spoel. Het zicht is waarschijnlijk nul, maar hoop doet leven.

Na het laatste signaal verdwijnt Jochem onder water en vraagt hij herhaaldelijk om lijn: het is dieper dan we gewend zijn.

Dan: het signaal waar we voor kwamen.
“Gevonden, duiker komt op, met een stop.”

Dus wij wachten geduldig tot Jochem zijn veiligheidsstop heeft gedaan — veiligheid boven snelheid.

En dan verschijnt hij boven water, mét hengel in zijn hand. Een mooi moment, en extra mooi omdat het gaat om iets met emotionele waarde. We helpen hem eruit, praten na, maken een foto en starten wandeltocht nummer… vier. Het begint een beetje op de avondvierdaagse te lijken. Een stuk donkerder en stiller, maar minstens zo gezellig.

Onderweg naar de auto krijgen we een berichtje van onze nieuwe Litouwse vriend. Hij is dolblij dat zijn kostbare hengel weer boven water is.

En wij? Wij kijken terug op een prachtige duik — en een stevig stuk wandelen.