We krijgen een berichtje van Anna:
“Yesterday I lost my phone in the river. can you help me to find it?”
Eh, we denken het wel – maar een klein beetje extra info zou handig zijn. Waar precies, hoe diep, wat voor water, en… kunnen we er überhaupt bij? Na een paar berichtjes heen en weer weten we meer: Anna is een Russische toeriste en heeft haar telefoon in Amsterdam, recht tegenover het Scheepvaartmuseum, met uitzicht op het imposante VOC-schip Amsterdam, laten vallen.
Ze vertelt dat het gebeurde bij de trailerhelling – precies in die smalle spleet tussen wal en water waar alles altijd nét in past wat je níet kwijt wilt. En de klok tikt: Anna vertrekt over twee dagen weer naar huis.
Amsterdam, water en een VOC-achtergrond
Het Oosterdok is historisch gezien een van de drukste plekken van Amsterdam. Eeuwen geleden vertrokken hier schepen van de Verenigde Oost-Indische Compagnie naar verre oorden. Tegenwoordig dobberen er plezierjachten, woont er menig eend en… verdwijnen er telefoons, sleutels en brillen in het water. Het water is donker, diep en vol obstakels — niet bepaald een plek voor een spontane zwemactie.
Anna en haar vriend hebben het zelf geprobeerd. Helaas: het water was te troebel, te diep en te rommelig. De magneetmethode werkte ook niet, dus nu mogen wij een niet avontuur starten.
Aan de slag bij het Oosterdok
Om 20:30 uur staan wij op de kade, klaar voor actie. Hier hebben we eerder ook al gedoken — onder andere voor de Vereniging Museumhaven Amsterdam, dat verhaal lees je hier.
De zon is al onder, het VOC-schip aan de overkant baadt in warm licht en de stad gonst van geluid. Dan horen we voetstappen: Anna en haar vriend. Ze wijzen de plek aan waar het allemaal gebeurde. Tijd om te beginnen.
We zetten een afdaallijn uit, bouwen de duikset op en lopen samen het plan nog even door. Veiligheid eerst – ook bij een telefoon.
Een makkelijke instap en een snelle vondst
Voor Jochem is het vandaag een relatief makkelijke duik: de trailerhelling ligt vlakbij, ideaal om rustig het water in te lopen. Halverwege trekt hij zijn vinnen aan, zwemt richting de steiger en duikt onder.
Zijn lamp flitst aan in het donkere water, en nauwelijks een minuut later: bingo. De telefoon ligt nét onder de kade, verstopt in een holte achter een paar oude houten palen. Dat was met geen magneet of stok te bereiken geweest.
Jochem komt boven met een brede glimlach — en een iPhone in zijn hand. Anna juicht, haar reis door Amsterdam is officieel gered. We maken nog snel een foto als aandenken, wisselen wat lachende woorden uit en nemen afscheid.
Amsterdam blijft echter niet stil… er wacht ons nog een volgende uitdaging later die avond.
