Het is al wat later op de avond als we gebeld worden door Kees. Hij heeft zijn telefoon in het water laten vallen terwijl hij zijn fiets wil los maken bij een brug aan de Keizersgracht in Amsterdam.
Hij probeert zijn geliefde iPhone met een magneet uit het water te halen, maar dat mag niet baten. Kees is een zwemmer en heeft een wetsuit en gaat zelf ook nog het water in, ondanks dat hij precies weet waar de telefoon ligt moet hij na 15 minuten opgeven door het koude water.
En dan? Dan bel je Recovery Divers. Niet veel later hebben we de vergunning ontvangen en kunnen we duiken in de Keizersgracht.
De Keizersgracht, de tweede van de vier Amsterdamse hoofdgrachten die samen de grachtengordel vormen, ligt tussen Herengracht en Prinsengracht.
De Keizersgracht, genoemd naar keizer Maximiliaan I van het Heilige Roomse Rijk, is de breedste gracht in het centrum van Amsterdam, namelijk honderd Amsterdamse voet, d.w.z. 28,31 meter. Opmerkelijk detail is dat de Keizersgracht later gegraven is dan de Prinsengracht (die in 1614 werd gegraven), terwijl de Keizersgracht de tweede gracht is van de drie hoofdgrachten.
In september 1614 ontstond nog het idee om van de Keizersgracht een chique boulevard zonder water te maken naar voorbeeld van het Haagse Lange Voorhout. Daar heeft men om enkele redenen van afgezien. De vroedschap vermoedde dat de toekomstige kopers van kavels aan de Keizersgracht hun woon- of pakhuis met de boot wilden kunnen bereiken. Andere overwegingen waren mogelijk de noodzaak aan waterberging, het eenvoudiger kunnen aanvoeren van bouw- en ophogingsmateriaal maar vooral het tekort aan ophogingsmateriaal. De bouw van de vestingwerken vergde tegelijkertijd ook veel ophogingsmateriaal.
Een mooi stukje historie waar wij in mogen duiken.
Om half 10 staan we met de auto op de keizersgracht, precies waar we moeten duiken, vandaag geen parkeerproblemen! Sterker nog, er is zelfs een vlot met trappetje, dat is nog makkelijker, dat is fijn.
Niet veel later ligt Marja weer in het water, haar pak nog nat van de vele duiken deze week. Kees kan precies aanwijzen waar de telefoon in het water is gevallen, die moet toch makkelijk te vinden zijn… Een halve meter naar links, een halve meter meer naar rechts, maar geen telefoon.
Marja besluit om het zoekgebied groter te maken, het kan niet altijd “makkelijk” zijn. Maar als hij er ligt, dan komt hij eruit, dat hebben we met zijn allen als stichting inmiddels wel bewezen!
Niet veel later en anderhalve meter van de plek waar de telefoon zou moeten liggen heeft Marja de telefoon in haar handen!
Kees blij, wij blij! We krijgen zelfs een doos bon-bons!
