Dit verhaal begint met een email van Coen:

“Beste Recovery Divers!

Vandaag was ik aan het golfen bij Delfland in Schipluiden toen mijn golfkar van de rem af ging (die zat waarschijnlijk niet goed vast) en de sloot in reed!
Ik heb de golfkar, golftas en golfclubs weten te redden, alleen mijn mobiel en autosleutels zaten ook in de kar en zijn daar uit gevallen.

Ik heb nog geprobeerd om in de sloot te gaan staan om telefoon en sleutels te vinden, maar ik zakte meteen weg in de modder en het was onmogelijk om te zien onderwater. Ik weet precies waar het is gebeurd en heb foto’s gemaakt van de exacte plek. Hierdoor kan ik binnen een straal van 3-5 meter aangeven waar de spullen moeten liggen. Thuis realiseerde ik mij dat mijn rijbewijs in mijn telefoonhoesje zit, dus ik ben echt wel onthand hierdoor.

Kunnen jullie hierbij helpen? Ik denk dat de telefoon het niet meer zal doen, maar mijn autosleutel en rijbewijs zijn cruciaal voor mijn werk. Daarnaast zijn mijn ouders nogal op leeftijd en hulpbehoevend en bellen zij mij zeer geregeld voor hulp. Het is lastig aan hen uit te leggen hoe zij in plaats van mijn nummer mijn vrouw moeten bellen.

Vast heel erg bedankt en een fijne avond nog,
Coen”

We bellen Coen meteen op, op het door hem opgegeven nummer…. Helaas, dit is het nummer van de telefoon die in het water ligt, maar we geven niet zo snel op en sturen een email. We spreken af voor de volgende dag.

Na de uitzending bij Radio 2 splitsen we ons op. Ik rij naar Shipluiden, naar DelftLand om Coen te helpen.

Eenmaal aangekomen is Coen er ook al snel. We lopen samen naar hole 4, waar de golfkar in het water is gereden. Het is warm, het zweet loopt nu al van mijn gezicht en ik ben blij dat ik straks het water in kan.

Eenmaal aangekomen zie ik duidelijk waar de golfkar het water in is gegaan door het platte riet. Ik trek mijn droogpak aan, doe mijn handschoenen aan en ben er bijna klaar voor. Metaaldetector aan en het water in.

Echte afkoeling heb ik niet, want het is 40 cm diep met daaronder een dito laag aan modder. Ik begin links van de plek, metaaldetector voor mij, zodat ik niet per ongeluk de telefoon of sleutels verder de modder in kan drukken. Eerste signaal: een rommeltje, meerdere metalen, dat moet de sleutelbos zijn. En dat is hem ook.

Dat moet de telefoon hier ook liggen. Eigenlijk meteen nog een signaal, ik zoek onder mijn schotel met mijn hand, niets te vinden maar ik moet er bovenop zitten, de telefoon is verschoven en ligt op de schotel van de metaaldetector! Haha, ja, dat kan natuurlijk ook!

Eenmaal uit de sloot sta ik stinkend naast Coen, ik geef het meteen een aantal zakjes op zijn telefoon en sleutels te drogen, zijn rijbewijs heeft hij ook terug, we lopen samen in het zonnetje terug naar de parkeerplaats, waar we natuurlijk nog even een foto maken!