Grote paniek in Amsterdam: Gianluca verliest haar telefoon pal voor café De Krul aan de Lijnbaansgracht. En geloof ons, in een stad waar de grachten al eeuwenlang bekend staan als slokops van alles wat glimt of rinkelt, is dat geen verrassing.

De Lijnbaansgracht zelf heeft een lange historie. Ooit, in de 17e eeuw, vormde deze gracht de buitenste verdedigingslinie van de stad – letterlijk langs de stadswal waar de ‘lijnbaan’ liep: een werkplaats waar touwen werden geslagen voor de scheepvaart. Vandaag de dag is het een bruisende plek met kroegen, woonboten en natuurlijk een flinke portie toeristen die nét iets te dicht bij de rand van de gracht hun selfies maken.

Het is al laat als we arriveren. Parkeren in het centrum van Amsterdam lijkt onmogelijk, maar gelukkig regelt Danny met een glimlach (en een beetje charme) een plek. De uitsmijters van het café laten ons zelfs pal voor de deur parkeren – hulde aan deze heren!

De Italiaanse groep van Gianluca staat ons inmiddels op te wachten. Het wordt meteen duidelijk waarom de communicatie zo stroef verliep: ze spreken alleen Italiaans. Met handen, voeten en een vertaal-app krijgen we uiteindelijk boven water waar de telefoon in het water is verdwenen.

Na wat onrustig drentelen van de groep is het tijd om te duiken. Gelukkig duurt de zoektocht niet lang: binnen vijf minuten staat Marja alweer op de kade, mét telefoon in de hand. Een klein wonder voor de italianen, want in de donkere grachten van Amsterdam kan zo’n toestel makkelijk voorgoed verdwijnen.

Aan nieuwsgierige blikken geen gebrek. Voorbijgangers willen natuurlijk weten wat we doen, en de Italianen halen opgelucht adem. De telefoon werkt nog, en de terugreis kan beginnen – mét telefoon. Want laten we eerlijk zijn: een rondvaart door de grachten is een mooi souvenir, maar je smartphone voorgoed achterlaten… liever niet.