In Amsterdam liggen honderden boten, maar de Marina Haven is toch wel een bijzondere plek. Met uitzicht op het IJ en omringd door historische scheepsverhalen is het een haven die bruist van het leven. En vandaag? Vandaag draait alles om één telefoon die op een ongelukkig moment een vrije val maakte.
Philip mailt ons. Want bellen… dat gaat even niet meer. Zijn telefoon ligt namelijk op de bodem van de haven, vlak naast zijn tjalk. “Of we kunnen helpen?” Natuurlijk kunnen we dat! We spreken af om 20:30.
Bij aankomst zien we Philip al staan. Hij houdt alles en iedereen in de gaten, maar zodra we elkaar herkennen, is het ontvangst meteen hartelijk. Al snel staat al onze duikuitrusting op de steiger. Philip wijst de plek aan: naast zijn tjalk ligt een kleine rib, dáár is de telefoon verdwenen.
Duiken in 8 meter diepte
Omdat het hier zo’n acht meter diep is, besluiten we om dit keer de boei te gebruiken, niet als markering voor de scheepvaart, maar als afdaallijn. Zo komt Marja precies op de juiste plek terecht.
Ze zakt af en zoekt op de tast. Vanaf de kant zien we Philips gezicht langzaam betrekken. Zeker als de bellen van Marja onder een boot verderop omhoogkomen. Maar dan – nog geen twee minuten later – duikt ze alweer op. En ja hoor: met telefoon in de hand!
Via een opgehangen kindertrappetje klimt Marja het water uit. Philip is zichtbaar opgelucht. “Al mijn belangrijke pasjes zaten in het hoesje.”
Koffie, verhalen en een tjalk vol geschiedenis
Het aanbod voor een kop koffie slaan we niet af. Binnen no-time zitten we in zijn prachtige tjalk. Philip vertelt hoe hij het schip ooit als wrak kocht en het helemaal eigenhandig opknapte. Het resultaat mag er zijn: een varend pareltje vol historie en persoonlijke verhalen.
Na een uur nemen we afscheid, een mooie ervaring én bijzondere verhalen rijker. En Philip? Die kan gelukkig weer mailen, bellen en pinnen.
