Het is zondagochtend, 08:00 uur. We spreken af aan het Rapenburg in Leiden — een plek waar historie en studentenleven elkaar dagelijks kruisen. Het Rapenburg is bekend om zijn statige grachtenpanden en academische sfeer; met de universiteit op loopafstand voel je hier meteen dat je midden in de Leidse geschiedenis staat. Tussen de gevels en bruggetjes vinden zich regelmatig moderne verhalen: verloren telefoons, ringen of andere kleine dramas.
We kregen een bericht van Vanesa:
“Goedemorgen, mijn zoon heeft rond 7uur vanmorgen zijn mobiel in de gracht (ter hoogte van Rapenburg) laten vallen. Kunnen jullie ons helpen om hem te vinden? Met vriendelijke groet, Vanessa”
Diezelfde dag duiken is geen optie — het is feestweek en de stad is overdag te vol voor veilige inzet met al onze spullen (een van onze recente Leidse verhalen lees je hier: https://recoverydivers.nl/gouden-trouwring-teruggevonden-in-leiden/). Dus spreken we af voor de volgende ochtend en zijn precies op tijd. Vader en zoon wijzen ons de plek; omdat het zo’n gezellige avond was, weet de jongen zelf niet precies of hij de telefoon in zijn hand had toen hij in het water viel — het blijft een beetje mysterieus.
Marja gaat te water. Dat blijkt geen makkelijke klus: ze zwemt eerst een stuk langs een terrasboot en moet meerdere keren manoeuvreren om niet vast te lopen. Het water is ondiep maar vol rommel — fietsen, blikjes, waterplanten — precies die mix waar telefoons zó graag tussen verdwijnen. Onderweg blijft ze zelfs een paar keer haken aan een fiets, en dat levert altijd een korte show op voor de vroege wandelaars op de kade.
De metaaldetector blijkt geen optie bij de eerste check — teveel concurrerende signalen. Marja geeft de detector terug aan de duikploegleider en zoekt verder op de tast, systematisch en met beleid. Ze schuift telkens een halve meter op en werkt vanuit de kademuur naar het midden toe. Bij de derde baan is het raak: tussen fietsen en waterplanten voelt ze iets, het is de telefoon.
Op de kant is het even spannend: de kademuur is net te hoog om de telefoon bovenop te leggen, dus voorzichtig manoeuvreert Marja terug langs alle obstakels. De combinatie van ervaring, geduld en een goede instap levert resultaat: eenmaal bij de trap wordt het toestel dankbaar in ontvangst genomen. De opluchting is groot — van vader, zoon en moeder Vanesa — en voor ons is het weer zo’n klusje waar we het voor doen: vakkundig, snel en met een happy end.
Meer Leidse vondsten en reddingen vind je op onze verhalenpagina: https://recoverydivers.nl/?post_types=&s=leiden
