Van Oman tot Winkeldijk: een duik vol verhalen

Een WhatsAppje uit een onverwachte hoek: “Hi Recovery Divers, we need your help.”
De oproep komt van Mazin, een toerist uit Oman die met zijn vriendengroep vakantie viert in Nederland. Aan de Winkeldijk, tussen de typische Vinkeveense plassen, is een telefoon vanaf een vlonder het water in gegleden.

Deze plassen ontstonden ooit door het afgraven van veen – de turf werd gebruikt als brandstof voor de kachels van Amsterdam. Wat nu een paradijs is voor duikers en recreanten, was ooit keihard werkgebied. En vandaag voegen wij een hoofdstuk toe aan die rijke watergeschiedenis.

De mannen hebben stoer genoeg zelf geprobeerd de telefoon terug te vinden. Tien minuten in het koude water later geven ze het op. Een afspraak met Recovery Divers is snel gemaakt.

Eenmaal aangekomen aan de Winkeldijk maken we kennis met de groep. De sfeer zit er meteen goed in als we vertellen dat we het landnummer op de telefoon hebben gezien en zo weten dat ze uit Oman komen. “How did you know?!” klinkt het verbaasd. Het ijs is letterlijk en figuurlijk gebroken.

De mannen helpen enthousiast met het sjouwen van onze spullen naar de waterkant. Ondertussen vertellen ze trots over hun land, over duiken in Oman, over het kristalheldere water, schildpadden en indrukwekkende kliffen. Eén van hen blijkt zelfs een fanatieke freediver. Wij luisteren, lachen en proberen niet te vergeten waarom we hier zijn.

Dan is het tijd om het water in te gaan.
De eerste zoekronde levert niets op, maar met de metaaldetector krijgen we al snel een zwak signaal. Even voelen in de modder, en daar komt hij tevoorschijn: de telefoon.

“Unbelievable!” klinkt het aan de kant. Er volgt applaus en een hoop blije gezichten. De mannen helpen alles weer netjes opruimen en – alsof dat nog niet genoeg is – nodigen ons uit voor een warm kopje koffie. Binnen vijf minuten zitten we met een dampende mok in onze handen, terwijl we op een telefoon (jawel, een andere!) prachtige duiklocaties in Oman te zien krijgen.

Misschien duiken we ooit bij hen, in dat azuurblauwe water tussen de kliffen.
Voor nu houden we het bij Vinkeveen – ook niet verkeerd.