Een drone in Assendelft, Niet de eerste en ook zeker niet de laatste.
We stonden laatst met een mooie recovery klus op Dumpert: en binnen enkele minuten hadden we een mail van Johan:
Hallo,
Mijn DJI Mavic 2 Pro is in het water gevallen na een crash in een boom. Het betreft een kleine sloot te Assendelft. Ik heb zelf al gezocht naar de drone, maar, los van een nog steeds stinkende broek van de prutsloot, heb ik mijn drone niet meer gevonden.
Daarnaast heb ik met een kleine magneet geprobeerd de drone te vinden, met ook een negatief resultaat.
In het kort: ik het de dingen gedaan die niet handig zijn voor jullie, oops!
De waterschade zal al enorm zijn, omdat hij nu al 5 weken onder water zou liggen (het kan ook zo zijn dat hij eerst vastzat in een boom), maar ik zou hem sowieso weer willen zien en de SD-kaart willen uitlezen.
Via Dumpert.nl kwam ik op jullie site terecht en ik ben benieuwd of jullie nog iets kunnen betekenen!
Alvast bedankt voor het lezen!
Hartelijke groet,
Johan
Dus wij sturen een mail terug, lang verhaal kort: er is een vermist object, een locatie en toestemming, dus maken we een afspraak met Johan op donderdagavond om 19:00.
Lekker handig tijdstip, want vanuit Rotterdam moet je ongeveer langs alle bekende knooppunten die in het filenieuws genoemd worden en dat hebben we geweten: we hebben de gehele weg niet harder gereden dan 75, dat scheelt in ieder geval een bekeuring J
Maar Rotterdams als we zijn (we hebben een hekel aan te laat komen) waren we op tijd weg gereden en kwamen we precies op tijd aan in, laten we zeggen, het pittoreske Assendelf. Het zag er zo uit en het rook er zo ook!
Precies tussen 2 boerderijen in staat Johan ons al op te wachten, fijn dat mensen op tijd zijn. Johan vertelt kort wat er gebeurd is, geeft ons een locatie, appeltje – eitje.
De sloot is 7 meter breed, we hebben een zoekgebied van 30 meter lengte, reken je even mee, dat is 210m2!
Jochem trek zijn duikuitrusting aan, stapt in de sloot en zakt met 30 kilo op zijn rug tot zijn navel weg in de modder. We kijken elkaar even aan, oke, dat wordt dus niet duiken, maar een modderbad! Dave stond als kantwacht en reserveduiker langs de kant samen met Jeremy (zijn eerste kantwacht klus).
Even overleg: Dave er ook in en Jeremy blijft kantwacht. Naarmate we verder ploeteren vraag ik mij af wat ik hier ook alweer leuk aan vond, in ieder geval niet de geur die uit de sloot komt. We halen een paar keer de metaaldetectors langs een stuk ijzer, want het is wel heel stil in de sloot. Na 45 minuten hebben we samen de 210 meter helemaal uitgelopen, banen van 50 cm, overlappend, maar geen drone. Zal hij dan toch nog in de boom hangen?
Johan begint ook te twijfelen en na wat instructies van Dave bekijkt hij nog een keer de loggegevens van zijn controller. De crash locatie is toch echt ergens anders dan waar wij gezocht hebben, we hebben weer hoop!
Water uit, 50 meter verder naar rechts, of links, het is maar net hoe je het bekijkt en daar gaan we weer. Nieuwe poging, we stinken nu toch al.
Nog geen 5 minuten en ik hoor naast me: “Hee maat” en Dave trekt de drone uit de bagger!
Nu wij nog, we zijn net een stel palingen. De geur, die we bij ons dragen, kunnen we niet zo goed omschrijven, maar het is een combinatie van modder, gier, diesel en compost. Heb je er al een beeld bij? Dat zat op ons, onze pakken en apparatuur.
Johan heeft inmiddels goed contact met de boer en de boer is zo vriendelijk dat we ons in de melkput mogen afspoelen met warm water. Wat een luxe, we hebben nog nooit zo genoten van warm water!
Na een flinke afspoelbeurt en een gesprekje met de boer is het tijd om in te pakken, weer een mooie recovery die we ons lang zullen herinneren. Al was het alleen al om de geur die we de komende dagen bij ons dragen!
Gelukkig hebben we de beelden nog!
