We rijden net terug uit Weesp na een succesvolle duik als we een berichtje krijgen:

“Hiiii there!
I’ve dropped some expensive sunglasses into the water on the dock. Is there a way to recover them with your help? If so, what would be the process ? 🥹 – Karina”

We appen wat heen en weer. Ze is in Amsterdam, aan de Keizersgracht, haar dure zonnebril verloren bij een steiger. Als werknemer van een van de rondvaartboten heeft ze ons nummer snel te pakken.

Het liefste wil ze dat we meteen komen, maar dat is helaas niet mogelijk, we moeten eerst een toestemming regelen om te mogen duiken. We vertellen haar dat door die vertraging de kans wel bestaat dat de zonnebril wordt weg geblazen door een van de schroeven van de boten die daar aanmeren, daar moet ze, begrijpelijk, even over nadenken.

Karina besluit het eerst aan een van de kapiteins te vragen, in dit geval de snelste route:

“Hello again!
Could I still inquire your services? One of our captains tried to dive but no success apart from a cheese knife!
I’d like to try as you have better equipment”

Dus we vragen een toestemming om te duiken bij de gemeente en maken een afspraak met Karina.

Na de duik in Middelburg rijden we door naar Amsterdam.

We zijn iets te vroeg maar al snel staat Karina naast ons. Ze kan precies aanwijzen waar de zonnebril het water in is gegaan. We weten ook dat de locatie nu, na 24 uur wel kan afwijken, als hij niet al weg geblazen is, maar we gaan ervoor, zoals Karina zegt:

You know what! Let’s do it 😎! Can’t give up that easy haha.

Marja trekt haar nog natte droogpak (aan de buitenkant) van de vorige duik aan en binnen de kortste keren zijn we klaar voor de duik! We kennen de locatie want het is niet de eerste keer dat we in de Keizersgracht duiken!

Het duikplan is “simpel” we houden rekening met stroming en aanmeren van boten in de afgelopen 24 uur, daar tellen we nog een meter of 2 bij op en daar zakken we. Vanaf daar gaan we op de tast zoeken naar de zonnebril, zicht is er niet en met een metaaldetector zoeken heeft weinig zin als het een kunststof montuur is!

Al snel ligt Marja op de bodem, de eerste 20 centimeter heef ze gezocht als ze een zonnebril tegen komt, dat is wel heel snel, verbijstering bij Marja, dat is wel heel snel, is het wel de goede? En dat is het na het laten zien aan Karina! Een wel hele korte duik, precies gedaald op de juiste plek, mazzel of ervaring, het maakt niet uit, wij hebben weer iemand heel blij kunnen maken!

Natuurlijk maken we een foto met Karina, die de nog natte zonnebril meteen trots op haar neus zet!