We krijgen een berichtje van Juna: haar telefoon ligt al 2 weken in de gracht van Amsterdam, om we kunnen komen zoeken…
Uiteraard! We moeten wel eerst een vergunning aanvragen.
De volgende dag om 9.00 zijn we present, maar geen Juna… na een telefoontje en excuses komt ze alsnog razendsnel naar de plek. Als ze aankomt staan wij al klaar om te gaan duiken, de trap staat al in het water, we wachten alleen nog op de exacte plek die Juna ons kan aanwijzen.
Nautische beheer is al wezen checken of we al in het water liggen. Niet dus! Nog snel voordat we het water in stappen zegt Juna: “oh ja, er liggen hier 2 telefoons, die van mij en die van mijn vriend!” We halen even een wenkbrauw op, kijken elkaar aan en gaan beginnen aan de zoektocht.
Binnen de kortste keren ligt Marja in het water en niet veel later zakt ze af naar de donkere bodem van de Amsterdamse gracht. Al snel is het raak: een telefoon, niet die van Juna, maar die van haar vriend.
Aanpakken en door, de volgende is ook snel boven water, 2 x raak! Wederom een succesvolle recovery. Wat is Juna blij!
Na een worstelpartij met onze mobiele trap, waar een fiets aan hangt, kunnen we opruimen. De fiets zetten we tegen een lantaarnpaal, die ligt er nog niet zo lang in, die moet iemand missen.
Tijdens het opruimen komt Nautisch Beheer nog even kijken: zwaaien en duimpje omhoog: weer gevonden! Wij rijden door naar de volgende aanvraag!
