Vroeg uit de veren vandaag, want we hebben een afspraak met Bert en Diny in het mooie Grou, een pittoresk watersportdorpje in Friesland. Wist je dat Grou al in de middeleeuwen een belangrijk handelscentrum was? Tegenwoordig is het vooral bekend om z’n gezellige havens en een bruisend dorpshart vol boten, bruggetjes en – jawel – af en toe een verloren bril.
Diny dacht tijdens het poetsen van de boot even snel een kleedje uit te schudden. Alleen gooide de wind roet in het eten. Swoesh! – het kleedje sloeg tegen haar hoofd en haar bril maakte een sierlijke duikvlucht… zo het water in.
“Met een perfecte boog nog wel,” zei Bert later. Zo’n drie meter van de boot vandaan verdween het montuur onder de waterspiegel.
Wij zijn veel te vroeg in Grou – het is nog geen half negen en Bert en Diny zitten nog rustig aan hun ontbijt, verrassing! Maar als we vragen of we eerder mogen beginnen, lachen ze: “Graag zelfs! Hoe sneller die bril terug is, hoe beter.”
Diny moet het zonder bril namelijk echt niet te lang doen. “Ik zie niet veel zonder, maar ik zie jullie nog nét staan,” grapt ze.
Een nieuwe bril regelen midden in de vakantie? Geen optie. Dan zou Diny drie weken lang alles half zien. Dan liever even een duikteam inschakelen!
Dus zetten we de trap in het water, trekken ons droogpak aan en bouwen de set op. Gelukkig is het droog nu – onderweg hebben we de nodige buien getrotseerd.
In het water vragen we nog even: “Hier zo?”
“Nee, nog iets verder!” roept Bert vanaf de boot.
Dan duikt Marja naar de bodem. Het zicht is, zoals vaker, nul. Eén beweging en er dwarrelt een wolk modder op. Tijd voor de tastmethode.
Maar hé – binnen no-time voelt Marja iets glads tussen het slib: bril gevonden! 🎉
Diny is dolblij als ze haar bril terugkrijgt. En wij? Wij sluiten af met een kopje koffie en een grote glimlach.
En hett telefoonnummer van ons? Dat wordt goed bewaard voor als er nog eens iets “overboord vliegt”…
