We krijgen een paar uur na onze duik in Drimmelen een telefoontje van Michelle.

Zij is haar autosleutel verloren in dezelfde haven, net gebeurd! We zitten die dag al vol maar kunnen de volgende ochtend wel, net voor een andere duik.

Michelle kan er niet bij zijn, maar we spreken, bij hoge uitzondering af dat we zonder haar gaan duiken als we goede instructies krijgen waar de sleutel ligt.

We krijgen een kaart van de haven, steiger E3, geel en foto’s waar de sleutel in het water is gevallen.

De volgende ochtend rijden we weer naar Drimmelen, het adres staat nog in het navigatie systeem, dus dat is makkelijk. Als we aankomen is het even zoeken naar E3 geel en dan kunnen we uitladen, setje opbouwen en het droogpak aantrekken.

Met onze telefoon in onze hand controleren we nog even de locatie, check, Marja kan het water in. Met de metaaldetector in haar hand zakt ze af naar de bodem van de haven. De omstandigheden zijn hetzelfde als gisteren.

Op de volgende steiger zijn een aantal mensen achter op hun boot gaan zitten om het tafreel gade te slaan, dat moet een mooi gezicht zijn, zeker in combinatie met de kop koffie die ze in hun handen hebben.

Maar op de aangegeven plek ligt geen sleutel van een Volvo met een huissleutel. Nu is dat best licht, dus het kan een beetje afdrijven tijdens het zinken, dus we vergroten het zoekgebied en vergroten nog een keer het zoekgebied. En nog een keer!

Meer dan 3 meter van de aangegeven plek hebben we beet, een mooi strak signaal en hebbes! De aanhouder wint! We bellen Michelle op dat we goed en slecht nieuws hebben: de sleutel is nat, maar we hebben ‘m wel!

In een zakje om te drogen en niet veel later ligt deze bij de havenmeester in het beheer!

Michelle super blij en wij rijden door naar de volgende recovery, het is mooi weer en we hebben een volle agenda!