Het is zondag begin van de avond. De telefoon gaat. Eva belt ons, een klein beetje in paniek: “Mijn telefoon is in het water gevallen toen we aan het varen waren.”
Dat is iets te weinig informatie om te kunnen helpen, dus gaan we vragen: Waar is hij gevallen, was het tijdens het varen enz.
Het valt gelukkig mee. Tijdens het aanmeren hing Eva over de brugleuning om een touw aan te pakken. De telefoon viel toen uit haar jaszak. De locatie is dus bekend, we krijgen zelfs een filmpje met de exacte locatie.
We stellen Eva gerust. Die telefoon overleeft het wel ,die telefoon komt eruit. We gaan gelijk aan het werk, duikploeg samenstellen, Eva terug bellen en een tijd afspreken, duikspullen in de auto leggen. Al met al is het even snel schakelen. Niet veel later zijn we onderweg.
Het verkeer zit mee en niet veel later staan we op de afgesproken plek. Eva en haar vriendinnen zijn er nog niet maar wij beginnen alvast met de voorbereidingen en het opbouwen van de duikset. Als wij bijna klaar zijn komt Eva aan samen met haar vriendinnen.
We maken kennis en Eva wijst ons de precieze plek aan. Daarna maken we een afdaallijn, een handige oriëntatie voor de duiker.
Binnen de kortste keren ligt Marja in het water. Ze zoekt een meter links van de afdaallijn en een meter rechts van de afdaallijn, maar geen telefoon. Ze geeft aan dat de bodem schuin naar beneden gaat en ze besluit haar zoekgebied te vergroten. Anderhalve meter uit de kant is het raak, de telefoon is iets naar beneden geschoven.
Marja heeft de telefoon in haar handen, werkend. We geven nog een droog advies en maken natuurlijk nog een leuke foto voor het archief.
