Het is zondag, we zijn op een bijeenkomst van bootliefhebbers als de telefoon gaat. Het is Bram, met de vraag of wij hem kunnen helpen.
Bram vertelt: “Tijdens werkzaamheden op het schip waar hij werkt, bukte hij over de reling. Bram was vergeten dat zijn mooie, net nieuwe, iPhone 16 pro Max in het borstzakje van zijn overal zat. Hij voelt en ziet zijn telefoon in het water vallen.
Hij grijpt snel naar voren maar is te laat. Het vrachtschip ligt in de Amsterdamse Minervahaven.
Het is rond 1880 gegraven aan de zuidelijke oever van het kort daarvoor gegraven Noordzeekanaal.
De haven werd lange tijd gebruikt voor houtoverslag en er was houtverwerkende industrie gevestigd. Het aantal havengebonden activiteiten is inmiddels sterk afgenomen. Het gebied wordt herontwikkeld als onderdeel van de grootschalige nieuwbouw binnen de Houthavens. Het havenbekken, dat een zijtak vormt van de Mercuriushaven, wordt voornamelijk gebruikt als wachtplaats voor coasters en binnenvaartschepen.
Een haven met geschiedenis. In mei 1941 vluchtten Jan Beelaerts van Blokland, Govert Steen en nog twee Engelandvaarders naar Engeland met een Fokker watervliegtuig dat in de Minervahaven lag afgemeerd.
Een afspraak is snel gemaakt met Bram. We bellen met de havendienst dat we gaan duiken en krijgen een toestemming, het team kan gaan rijden. We hebben afgesproken om 14.00 op de kade waar het schip ligt afgemeerd.
Wij maken kennis met Bram en hij is blij dat we er zijn. Al snel zijn we duikklaar, het blijven heel wat handelingen, maar door alle ervaring is het zo gebeurd. We bellen met de havendienst dat we het water in gaan. Als laatste een kader check en dan kan Marja het water in.
Waar de meeste duiken ondiep zijn (2-3 meter) is deze duik wat dieper, 6 meter. Dat betekent dat de telefoon tijdens de val een stuk afgedwaald kan zijn. We houden altijd rekening met diepte x 1.5. Dus dan heb je het al over een gebied van 9 x 9 meter. Het zoekgebied is dus groter dan normaal.
Het wordt dan ook echt een zoektocht. Waar we de ene telefoon na 5 minuten al boven hebben, zijn we hier een stuk langer bezig in het koude water. En dan, net voor de maximale duiktijd komt Marja met de telefoon boven water. Wat een heerlijk gevoel, voor Bram, maar ook voor Marja.
We melden ons weer af bij de havendienst en kunnen gaan opruimen.
Tijdens het opruimen is Bram al druk aan het bellen. Uiteraard moest zijn vriendin het gelijk weten. Ook namens haar werden we bedankt.
Als we klaar zijn komt Bram nog even helpen sjouwen. Dat wordt altijd gewaardeerd!
Als we de auto instappen hebben we de volgende aanvraag, in Brielle, we zijn voor vandaag nog niet klaar!
