Het is al avond als we gebeld worden door Lieke uit Middelburg, de telefoon van haar vader is in het water gevallen.
De jachthaven in een onderdeel van Watersport Vereniging Arne. De haven heeft een rijke historie.
Middelburg is de hoofdstad van de waterrijke provincie Zeeland. Al sinds de gouden eeuw heeft zij een belangrijke functie in de Nederlandse geschiedenis.
In de 16e en 17e eeuw was Middelburg een bloeiende handelsstad met een grote haven. Het Kanaal door Walcheren diende als toegangspoort tot de haven. Schepen voeren af en aan, en Middelburg had zelfs de grootste haven van Zeeland. De stad was strategisch gelegen tussen Amsterdam en Antwerpen, waardoor het zich ontwikkelde tot een belangrijk handelscentrum. In die tijd kreeg Middelburg ook een VOC-haven, vergelijkbaar met steden als Delft, Enkhuizen, Hoorn en Rotterdam.
De Verenigde Oostindische Compagnie (VOC) speelde een cruciale rol in de handel met Azië. Helaas raakte de haven later minder goed bereikbaar en slibde de toegang dicht. Desondanks blijft de geschiedenis van Middelburg als havenstad fascinerend.
We spreken af op de Rotterdamsekaai in Middelburg. We vertrekken vroeg want het is een stuk rijden. En als we het toch over historie hebben, we parkeren onze auto bij een oude smeedijzeren havenkraan.
De smeedijzeren havenkraan werd vervaardigd in de fabriek De Prins van Oranje en in 1861 geplaatst ter vervanging van de havenkraan uit de 18e eeuw die datzelfde jaar afgebroken was. Deze kraan werd aan de havenkade gebruikt voor het laden en lossen van vrachtgoederen uit boten.
Het ontwerp van de kraan is van de Schotse ingenieur William Fairbarn die in 1850 een patent hierop verkreeg. Het belangrijkste deel van de kraan is de gebogen kokervormige arm van smeedijzer die door zijn gebogen toepassing zwaardere lasten kan tillen. Fairbarn bouwde veel exemplaren van deze kraan in verschillende formaten in zijn fabriek in Manchester voor klanten in binnen- en buitenland.
Deze kraan is een van de enige twee bewaard gebleven smeedijzeren Fairbarn-kranen in Nederland (de tweede staat in Koog aan de Zaan).
Eenmaal aangekomen kunnen ze goed aanwijzen waar de telefoon in het water is gevallen! Dus: set opbouwen en droogpak aan. Met een commandosprong het water in en dan is het zoeken geblazen voor Marja.
De muur langs de kade loopt naar ongeveer 1,5 meter, daarna volgt er een laag puin waar de telefoon tussen kan liggen en dan komt er een laag slik gevolgd door een schuine laag van dikke vette klei.
Er zijn dus genoeg plekken waar de telefoon kan liggen en we zijn ook wel even bezig met het zoeken naar de telefoon, maar zoals eigenlijk bij iedere zoektocht geldt: als het er ligt dan vinden we het!
Het water is nog fris voor de tijd van het jaar, vorig jaar om deze tijd was het water vele graden warmer door het warmere weer, maar gelukkig kunnen we ons goed wapenen tegen de kou, alleen onze handen en hoofd worden op een gegeven moment echt wel koud en daarna slaat de kou pas door het pak.
Dat is maar goed ook, want we zijn bijna een uur bezig om de verstopplek van deze telefoon te vinden! Gelukkig komt ook deze boven water!
Na het maken van een foto is het opruimen, inpakken en rijden, want we hebben nog minimaal 1 duik in Amsterdam! We merken dat het mooie weer eraan komt, het wordt steeds drukker voor onze vrijwilligers!
