We krijgen een telefoontje van een ontdane Aroena. Ze komt net terug van aangifte doen en ze heeft ons nummer gekregen van Rob, een vriendelijke wijkagent van de Politie Zoetermeer.
Tijdens een uit de hand gelopen ruzie in de relationele sfeer wil zij, terwijl ze langs het water staat, de politie bellen. Uit frustratie heeft de andere persoon haar telefoon uit haar handen gegrist en deze in het koude water vlakbij de Noord Aa gegooid.
Tot zover de inhoudelijke omstandigheden. De telefoon is haar dierbaar, maar daarnaast staan er ook foto’s op van haar pas overleden vader en zit haar rijbewijs in het hoesje!
Tijd voor actie! We spreken af om 09:30 uur in Zoetermeer; vlakbij de Noord Aa. We zijn vandaag met een team van 3 vrijwilligers op pad. Patrick is vandaag kantwacht, Marja stand-by-duiker en ik mag het water in.
We staan om 09:00 uur al op locatie, zoals altijd zijn we te vroeg, maar dan hebben we rustig de tijd om de omstandigheden te bekijken. We kunnen redelijk makkelijk het water in en hebben een trap bij ons om er ook weer uit te komen.
Er is geen stroming en het water is rustig, er is nauwelijks wind. Sterker nog, er is een waterig zonnetje dat zorgt voor een glinsterend wateroppervlak. De lucht is doordrenkt met de geur van gevallen bladeren en de kleuren van de herfst dansen op het water.
Aroena is ook op tijd en vertelt in het kort haar verhaal, terwijl wij ons klaar maken voor de duik. Marja bouwt net als mij haar set op, ondertussen maakt Patrick alles klaar voor de duik en de trap staat al snel in het water.
We zijn er klaar voor. Als laatste de buddy-check en ik kan het water in. Met een commando sprong lig ik al snel in het water. Aroena kan redelijk goed aanwijzen waar de telefoon moet liggen, in samenspraak met haar en de kantwachten passen we de locatie iets aan, vanaf de kant gezien iets meer naar links.
Ik laat het lucht uit mijn trimvest lopen en het koude water komt tegen mijn voorhoofd. Het is vandaag boven water warmer dan onder water. Mijn duiklamp verlicht het troebele onderwaterlandschap. Ik heb een klein beetje zicht, zolang ik de bodem niet aanraak, maar helaas de metaaldetector zorgt voor grote stofwolken onder water.
Ik maak lange zoekslagen, ritmes van 20 meter, boven komen, halve meter verschuiven, dalen en dan weer overnieuw zoeken, zo weten we zeker dat ik niets oversla en moet ik de telefoon vanzelf tegen komen.
De minuten verstrijken, het is onder water donker, nat en eigenlijk heel saai. De duikstek, iets verderop, is een stuk leuker om te duiken. Daarover lees je meer op onze website via deze link.
We zijn al zeker 20 minuten aan het zoeken en ik heb al vele blikjes en chipszakken in mijn hand gehad als ik een mooi signaal krijg met de metaaldetector. Ik voel de tik van de schotel van de detector tegen iets hards… De telefoon van Aroena!
Ik geef Marja een sein via de seinlijn. Als ik terug kom zwemmen met de telefoon hoor ik de kreten van blijdschap al van de eigenaresse, die de telefoon maar wat graag in ontvangst neemt.
“Ik zou je wel een knuffel willen geven, maar ik wacht wel even tot je omgekleed bent” roept Aroena als ik het water uit kom, die snap ik wel!
Natuurlijk maken we een foto voor ons digitale plakboek, daarna geven we uitleg over het drogen en uitlezen van de telefoon. Deze wordt opgestuurd naar onze partner: Digital Life Legacy om de waardevolle data veilig te stellen.
Niet veel later krijgen we de knuffel terwijl er grote druppels beginnen te vallen. Net op tijd eruit, wij gaan terug naar Rotterdam, flessen vullen bij Lucky Divers en een warme kop koffie drinken.
We bedanken de Politie Zoetermeer en Aroena in het door hun in ons gestelde vertrouwen!
