We krijgen een email van Aleksandr:
“Hello! On Saturday, my electric bicycle with a mobile phone fell into the water near Javakade 282. Please tell me how much it will cost to raise it to the surface? If possible, please write an approximate price to the email specified in the message without calling.”
Aleksandr is bezorger bij Thuisbezorgd en rijdt op een fiets van E-bike-to-go. Een mooi initiatief waarbij je een E-bike huurt. De fietsen huur je voor een vast bedrag per week (circa 26 euro) en het abonnement is iedere maand opzegbaar.
Totdat je je fiets kwijt bent zoals Aleksandr, zijn fiets valt in het water, dan moet je daar een vergoeding voor betalen die kan oplopen tot duizenden euro’s.
Op het stuur zit ook nog zijn telefoon bevestigd, althans, die zat in de bevestiging toen de fiets in het water viel! We spreken met Aleksandr af op de Javakade in Amsterdam.
De Javakade in Amsterdam-Oost kreeg zijn naam in 1914 en werd vernoemd naar het eiland Java, een van de Soenda-eilanden. De Javakade vormt de zuidelijke begrenzing van het begin 20e eeuw aangelegde schiereiland in het Oostelijk Havengebied. De noordelijke begrenzing wordt gevormd door de Sumatrakade. Tot in de jaren vijftig vertrokken hier vele zeeschepen, vooral ook naar de Indische archipel.
Toen in de jaren negentig de haventerreinen werden bestemd voor woningbouw kreeg het hele schiereiland de naam Java-eiland. De nieuwe binnentuinen, straten en grachten zijn genoemd naar Javaanse plaatsen. Het Java-eiland grenst bij het Azartplein aan het KNSM-eiland.
Vandaag ga ik samen met Marja op pad. Mijn fles is bijna leeg, dus die vullen we eerst bij Lucky Divers in Rotterdam. Vanaf daar rijden we, stapvoets door alle files, naar Amsterdam.
Als wij aankomen staat Aleksander er ook al. Hij kan precies aanwijzen waar de fiets met zijn telefoon in het water is gevallen. Hij heeft ons ook al een foto gestuurd van de fiets, dus we weten waar we naar op zoek zijn onder water.
We hebben al een toestemming om te duiken, maar we moeten ons nog wel even melden bij de havendienst. Daarna bouwt Marja de duikset op en ik trek mijn droogpak aan. De hefballonnen gaan mee onder water, dat maakt het naar boven halen van de fiets een stuk makkelijker.
Niet veel later spring ik van de kade het water in. Ergens 8 meter dieper moet de fiets liggen. Na een laatste controle en het aanhaken van de seinlijn zak ik langzaam af. Onderweg naar de bodem zet ik al mijn lampen aan. Op 7,5 meter heb ik de bodem in zicht. Ik heb ongeveer een halve meter zicht, dat is meer dan het gebruikelijke in Amsterdam!
Al snel heb ik de fiets gevonden, door de groene striping weet ik zeker dat het de goede is. Zodra ik de fiets aanraak ontstaat er een grote stofwolk en is mijn zicht weg. Op de tast ga ik op zoek naar het stuur, want daar zat de telefoon bij het te water gaan. Deze zat gelukkig goed vast, dus die zit er nog aan. Ik haal de telefoon uit de houder, stop deze in mijn tas en ga op zoek naar het zadel.
Eerste check: zit het zadel goed vast? Die zit goed vast dus dat wordt het “ankerpunt”. Ik kan met mijn ogen dicht lussen bevestigen en hefboeien eraan hangen en binnen enkele minuten ben ik er klaar voor. Ik geef Marja, mijn kantwacht, een seintje dat ik eraan kom en blaas wat lucht in de hefboei. Niet veel later begin ik met de opstijging. Even later ben ik boven met de fiets en de telefoon Aleksandr.
Marja en Aleksandr trekken de fiets met een touw uit het water, ik zwem om de bood heen naar de trap waar Marja mij al staat op te wachten. Niet veel later ben ik uit het water en kan ik Aleksandr ook zijn telefoon terug geven.
Aleksandr is ons dankbaar en dat doet ons goed, die glimlach doen we het voor! Het zal je maar gebeuren: als politiek vluchteling probeer je je hoofd boven water te houden en het vervoermiddel waar je zo afhankelijk van bent ligt op 8 meter diepte…. Gelukkig kan je dan altijd Recovery Divers bellen.
