Ook dit verhaal begint met een WhatsApp oproep:
“Hi Recovery Divers, ik heb jullie hulp nodig: gouden ring verloren naast steiger in Niftrik, bij Wijchen. Zijn morgen nog hier, daarna op vakantie. Wat is er mogelijk en wat zijn jullie kosten aub. Ik hoor het graag Groet Annebelle”
Dat was dus gisteren. Vandaag hebben we een Clean-Up duik gepland staan in Assen en we besluiten, in verband met de vakantie van Annebelle na de duiken in Assen door te rijden naar Niftrik.
Om 14:00 zijn we klaar in Assen en om 16:00 arriveren we op een geweldige locatie, wat een uitzicht! Zodra we aanbellen doet Hugo, de partner van Annebelle de deur open. Meteen kijk ik naar zijn handen: geen trouwring…
Niet veel later horen we dat het inderdaad om de trouwring van Hugo gaat. Deze zit eigenlijk iets te strak om zijn ringvinger, zeker met warm weer. Hij doet hem dan altijd om zijn pink, dat gaat altijd goed, althans, dat ging altijd goed. Op een warme dag doet hij zijn trouwring om zijn pink. Bij de steiger onder aan zijn huis wil hij even snel de boot vastleggen in verband met slecht weer op komt. Natte vingers, een net te grote trouwring om een pink en haast: een combinatie die niet handig is.
Daar ging de ring van Hugo. Hij probeert in een wetsuit met een duikbril vele malen zelf zijn trouwring te vinden, maar dat lukt niet. Als hij de bodem raakt is het meteen stoffig en het is er diep (tussen de 2,5 en 3 meter). Een kansloze goede poging, maar Annebelle gaat even Googelen en komt al snel op onze website.
Nu, 24 uur later staan wij (Marja en Jochem) op de steiger waar het gebeurde. Hugo kan de plek vrij nauwkeurig aanwijzen.
Ook nu weer is mijn set zo door Marja opgebouwd terwijl ik mijn wetsuit aantrek. Ik ga het eerst op zicht proberen met een hele sterke lamp. Nadat ik gezekerd ben aan de seinlijn zet ik mijn lampen aan. Ik geef Marja het “OK” teken en daal af. Op 2,5 meter lig ik op de bodem, een redelijke harde bodem, dat is gunstig, maar ik heb maar een halve meter zicht, als ik de bodem niet aanraak.
Ik ben een paar minuten onder water en besluit deze zoektocht op zicht te staken. Als ik boven kom staat Marja al klaar met de XP Deus 2: een gespecialiseerde metaaldetector die ook onder water kan tot 20 meter.
Meteen krijg ik heel veel signalen. Er ligt veel ijzer en er liggen heel veel bierdoppen: dit gaat nog een opgave worden. Hoegaarden blijkt hier favoriet, ik heb er binnen de kortste keren een stuk of 10, maar nog geen gouden trouwring.
Ik besluit de machine anders in te stellen. Ik ga deze nog verder discrimineren. Zo gaat hij op minder metalen reageren. Ik lig inmiddels al een 20 minuten in het water. Hugo lijkt de moed al een beetje opgegeven te hebben, maar wij gaan gewoon door: als hij er ligt….Dan komt hij eruit.
Als ik weer afdaal is het een stuk rustiger in mijn oren, ik hoor nog wel alle metalen, maar dat zijn allemaal lage brom tonen. Maar geen ring op de aangewezen plek, ongeveer 2,5 meter uit de kant. Ik besluit iets meer naar links en naar achter te gaan om mijn zoekgebied te vergroten. En daar is het signaal waar ik naar op zoek ben: helder, strak en aan de toon te horen niet diep in de bodem.
Ik pak mijn pinpointer (een kleine metaaldetector) erbij om het signaal beter te lokaliseren en daar glimt hij mij tegemoet: de trouwring van Hugo. Ik geef Marja een teken via de seinlijn dat ik de ring gevonden heb en kom langzaam naar boven. Hugo heeft het eerst nog niet eens door…
De opluchting is van de gezichten af te lezen. De ring gaat weer snel om de vinger van Hugo…. zijn ringvinger, daar waar hij hoort.
We krijgen als dank nog een mooie fles Gin die ze zelf maken. Als je een liefhebber bent van Gin, zeker even op de website kijken! Hoe toepasselijk: www.river-run.nl.
Hugo en Annebelle: wij drinken er vanavond 1 op jullie: proost en we wensen jullie een fijne vakantie!
