Het is woensdagochtend en we krijgen een berichtje van Peter:
“Goedemorgen, kunnen jullie mij misschien helpen, ik woon aan een slootje in Gouda en heb vanmorgen met werkzaamheden mijn ring verloren in het slootje. deze heeft emotionele waarde omdat hij van mijn overleden vader is geweest. ik hoor graag van u.”
Het eerste dat we antwoorden: “Ja, dat kunnen we en niet zelf gaan zoeken!”
Een paar minuten later hebben we Peter aan de telefoon om een afspraak te maken. Hij heeft gelukkig niet zelf gezocht, dus dat is fijn. Het is druk met aanvragen en spreken af voor donderdagochtend, precies 24 uur nadat de ring in het water is gekomen.
Peter heeft er een slapeloze nacht van en bekijkt onze filmpjes op TikTok en Youtube, na een paar filmpjes kan hij rustig slapen: dat komt wel goed.
We vertrekken op tijd, maar desondanks het vroege weg gaan komen we toch iets te laat in een druilerig Gouda, we worden meteen warm ontvangen door Peter en zijn zoon. We lopen meteen door naar de plek waar de ring in het water is gevallen. Hij vertelt dat de gouden trouwring een erfstuk is van zijn pas overleden vader.
Peter is druk bezig met afvallen, dat gaat super goed, maar daardoor is de ring wel losser gaan zitten. Bij het uitkloppen van de tuinkussens, in opdracht van zijn vrouw, schiet de ring van zijn vinger af, met een boog zo het water in. We staan samen langs het water en de duikploeg maakt een werkplan, die ring komt boven!
Onder het afdak in de tuin kan ik mij droog omkleden, Marja is tegelijkertijd met mij klaar, met het opbouwen van de duikset. Geen woorden maar daden, tijd om het water in te gaan. Een laatste communicatie check en dan kan ik de balustrade over, de trap op en het water in.
Het is niet diep, tussen de 50 cm en een meter, een beetje afhankelijk waar ik ben. Op het ondiepe stuk is een duikuitrusting niet nodig, op het diepere stuk net wel. Peter wijst nog een keer aan waar hij denkt dat de ring ligt en ik begin systematisch te zoeken, centimeter voor centimeter.
Als eerste haal ik er een strip betonijzer uit van een paar meter en dan komt het kleine spul: schroefje, spijker, afgeslepen bout, een opbind touwtje, etc.
Langzaamaan wordt het zoekgebied uitgezocht. De ring ligt niet op de aangewezen meter, naar links of naar rechts? Ik kijk vanaf beneden naar boven en visualiseer de boog van de ring, hij moet verder naar achteren liggen….
Ik schuif iets naar achter en ga weer verder met zoeken, weer een mooi signaal, sterk, aan de oppervlakte van de modderige bodem. Ik kom boven met de ring in mijn hand! Peter is zo blij, ondertussen schieten de tranen in zijn ogen, je ziet dat er herinneringen boven komen, wij laten hem even.
Terug bij de trap klim ik naar boven, ga op het randje staan en gooi mijn been over de balustrade, we maken een foto en Marja en de zoon van Peter helpen mij met het afdoen van mijn set.
Tijd voor de aangeboden koffie hebben wij nu wel, Peter maakt van de aangeboden dubbele Espresso een 3-dubbele Espresso en met deze (water)temperaturen gaat dat er zeker in, zeker in combinatie met een Goudse stroopwafel.
