We krijgen een telefoontje van Brenda, de moeder van Dominick. Hij was afgelopen weekend de bood aan het versieren voor Pride Leiden en verloor zijn telefoon aan de Aalmarkt in Leiden.
“De telefoon is niet zo belangrijk, het gaat vooral om de simkaart” zegt Brenda, wij vertellen haar dat de kans heel groot is dat de telefoon het ook nog doet als we deze opduiken.
We duiken wel vaker in Leiden en omgeving en kennen de omstandigheden.
De volgende dag staan we om 10:00 in Leiden in het centrum, gelukkig kunnen we dichtbij parkeren. We zijn, ondanks een paar file’s, vroeger op lokatie dan afgesproken. Er ligt precies op de plek waar we moeten duiken een boot van Rondvaart Leiden, de mannen halen voor ons de boot weg zodat we veilig kunnen duiken, wat fijn!
Marja trekt haar droogpak aan en ik bouw ondertussen haar duikset op, leg de boei in het water en zet de trap in het water tegen de kade. De bodem voelt hard, dat is fijn. Daarna begin ik met het ontwarren van de seinlijn, hoe we die ook opbergen, ze zitten altijd in de knoop!
Als wij er eigenlijk wel klaar voor zijn komt Dominick aanlopen met zijn vader. Ze wonen in Den Haag, dus hebben ook een stukje moeten rijden.
Hij kan de exacte plek aanwijzen en binnen de kortste keren ligt Marja in het water, de zon schijnt en het is warm, dan wil je met een droogpak aan ook graag het water in! We doen nog een laatste controle en Marja zakt naar beneden. Er is een beetje zicht en de eerste meters vanaf de kade kan ik haar witte duikfles nog zien.
Na 10 minuten komt ze boven met een kort verslag: de bodem is hard maar ligt vol met puin, het zoeken met de metaaldetector heeft niet heel veel zin want de bodem ligt vol met onder andere ijzer.
Op de aangewezen plek kunnen we geen telefoon vinden dus we maken ons zoekgebied wat groter. Na een half uur krijg ik een harde enthousiaste ruk van Marja: Attentie! De ruk is zo hard dat ik bijna in het water lig: dat zou je wel willen Marja!
Ik antwoord met een ruk terug: attentie begrepen: ik krijg 2 rukken terug: ze heeft de telefoon in haar handen. Ik pak snel mijn telefoon om nog even een filmpje te maken dat ze boven komt.
Uiteindelijk lag de telefoon 3 meter van de aangewezen plek. Weer iemand blij kunnen maken. Maar we zijn nog niet klaar voor vandaag, we hebben nog een flinke rit voor de boeg, we moeten nog naar Harlingen!
