We worden gebeld door Hieke, haar zoon heeft zijn iPhone in het water laten vallen in Amsterdam, in het Water van de Houthaven, vlakbij de Pontsteiger.
Binnen de kortste keren hebben we een toestemming om te mogen duiken naar de telefoon. Samen met Patrick rij ik vanuit het noorden, waar we eerder op de dag een grote inzet hadden, naar Amsterdam. We hebben vandaag 3 duiken op onze planning staat, dit is duik nummer 2.
Na een rit van dik 2 uur komen we aan in een zonnig Amsterdam. We kunnen niet heel dichtbij parkeren dus we lopen eerst naar de locatie toe om te kijken wat we allemaal nodig hebben. Er is een kadetrap, dat is fijn en scheelt ons een trap mee slepen naar de locatie.
Eenmaal bij de auto pakken we de spullen die we nodig hebben. We hebben onderweg al besproken dat ik deze duik ga doen en Patrick de volgende. Als we weer onderweg zijn naar de plek worden we aangesproken: “Jullie moeten wel onze duikers zijn”.
Hieke is samen met haar zoon gekomen, die precies kan vertellen wat er gebeurd is en waar hij zijn telefoon in de Houthaven heeft laten vallen, onder het Pontsteigergebouw.
Het Pontsteigergebouw, ook wel Pontsteiger of Miljoenengebouw genoemd, is een woontoren. Het gebouw maakt onderdeel uit van de gebiedsontwikkeling van de Houthavens. Het wooncomplex is gelegen aan het IJ waar de veerpont naar het NDSM-terrein en de Distelweg vertrekt van de in 1957 gebouwde pontsteiger bij de Tasmanstraat.
Het ontwerp van Arons en Gelauff Architecten werd in 2007 uitgekozen en, ondanks de kredietcrisis, in 2015 nagenoeg volgens dit ontwerp gebouwd. Het pand bevat woningen, winkels en horecagelegenheden. Op de 25e etage bevindt zich een penthouse van 1440 m².
Met de bouw van het 92 meter hoge gebouw werd begonnen in februari 2015, het is in 2019 definitief opgeleverd. Opvallend aan het gebouw is de afwerking met onder meer bronsgroene tegels tussen de etages. Andere in het oog springende gevelelementen zijn de externe en interne (maar van buitenaf zichtbare) V-vormige draagbalken.
Terwijl ik mijn droogpak aan het aantrekken ben bouwt Patrick mijn set op: de fles wordt aan de wing bevestigd, de ademautomaten worden aangesloten en gecontroleerd en er gaat nog wat lood in mijn vest.
We zijn er al snel klaar voor. Volgens de dieptekaarten moet het tussen de 8 en 12 meter zijn. We klikken de seinlijn vast en met een commando sprong lig ik zo in het water. Ik heb de hoofdlamp al aan staan en geef na de sprong het “duiker ok” teken.
Het afdalen zal wel even duren, terwijl ik dat bedenk voel ik wat met mijn vinnen en een seconde later lig ik op de bodem in de houthaven… Dat is geen 8 meter, maar maximaal 3 meter! Het zicht is voor ons doen redelijk, ongeveer 40-50 centimeter.
De trap is recht voor mij en daar moet de telefoon ook liggen. Langzaam ga ik vooruit, zoekend naar de telefoon. Een fiets steekt voor een deel uit de bodem en rechts van mij een paar lege blikjes Redbull.
Linksvoor zie ik iets, het is nog net te ver om het goed te zien, het is in ieder geval oranje, als ik mij er naartoe beweeg zie ik dat het de telefoon is met een bankpasje in het hoesje.
In nog geen 2 minuten hebben we weer iemand blij kunnen maken. Als ik boven kom is het eerste dat ik hoor: dat is snel!
De video staat als Short op Youtube, die kan je hier vinden.
