Het is vandaag een “administratie-dag”. De logboeken worden bijgewerkt, we halen onze bestelling op bij Interspiro, vullen flessen bij StartDuiken in Zoetermeer en zijn rond 15:00 “klaar”.
Om 16:00 uur krijgen we een mail:
“Ik heb een ring met doosje in het water laten vallen. Locatie hiervan is in Barendrecht in een kanaal zonder stroming. Kunnen jullie helpen?”
Terwijl ik de mail aan het beantwoorden ben wordt ik al gebeld, want een “beller is sneller” aldus de jongeman aan de andere kant van de lijn, we noemen hem voor het gemak even Mo.
Mo woont in Groningen en “schrikt” dat we hem vanavond nog kunnen helpen, voor ons bijna een thuiswedstrijd. Hij moet nog uit Groningen komen rijden en dat duurt wel even met alle files, dus spreken we af om 20:00 uur.
Eenmaal aangekomen kan hij redelijk goed vertellen waar hij de ring in het water heeft gegooid na een ruzie met zijn vriendin. Spijt als haren op zijn hoofd, maar de ring ligt nu wel in het water. Bij de dichtstbijzijnde brug schijnen we in het water, het is helder, die moeten we zo kunnen vinden, roepen we stoer.
De duikset blijft in de auto, voorzichtig het water in en wadend gaan we zoeken, de lamp in het water, zodat deze niet reflecteert. We proberen zo min mogelijk stof te maken en zoeken voor ons uit.
Meter voor meter, heel voorzichtig, dan schittert er iets roods in het schijnsel van de zaklamp, dat moet het doosje zijn! Ik zak voorzichtig iets dieper om het doosje te pakken, ik kan er net bij en heb net geen nat oor.
Ik roep Mo: “Je wilde het toch goed maken? Bedenk maar vast hoe, want ik heb de ring in mijn handen!”
Hij is blij, net als wij, binnen 5 minuten is het doosje met de ring weer boven water. Zelfs het lampje in het doosje doet het nog!
Mo kan iets goed gaan maken en wij ruimen onze spullen weer op, missie geslaagd!