Het is iets later in de ochtend als we gebeld worden door Sam. Dan weten we het eigenlijk al meteen: duiken bij de Zaanse Schans. Sam regelt daar met veel collega’s o.a. het verkeer en is ook aanspreekpunt geworden voor toeristen in nood.
We spreken af om 15:00 en om 14:30 rijden de teamleden ongeveer gelijktijdig het terrein op. Wij zijn volgens Sam een leverancier, dus mogen door rijden tot we niet meer verder kunnen, dat scheelt al veel gesleep. De laatste paar 100 meter helpt Sam ons, hij wil het nu ook wel eens zien, want hij zette al meerdere duiken naar ons door maar was er door drukte nooit bij. Die verhalen lees je hier.
Eenmaal op de plek ontmoeten we Yumi, een Japanse toeriste, in gebrekkig Engels en met handen en voeten kan ze aanwijzen waar de telefoon met selfie-stick is gevallen. Ze heeft haar telefoon op dezelfde plek laten vallen als Thaya, dat verhaal lees je hier.
Omkleden, set opbouwen en ondertussen vragen beantwoorden van nieuwsgierige toeristen. Niet veel later lig ik in met een grote plons in het water, nog een laatste controle met de duikploegleider en dan zak ik af. Ik heb meteen de selfie-stick te pakken!
Het team heeft meer dan 3 uur in de auto gezeten voor een paar seconden duiken, doel bereikt: Yumi blij, zij kan weer genieten van haar vakantie! En Sam, die heeft het eindelijk eens kunnen zien!
Hoe de duik eruit zag, zie je in onderstaande video:
