Deze aanvraag begint met een whatsapp bericht van Els:
“Goedemiddag,
Ik ben met mijn familie op vakantie in loosdrecht. Nu is mijn gouden armband, erfstuk van mijn moeder en oma, tussen de steiger en de woonboot gevallen. Kunnen jullie daar wat bij betekenen?
Groet,
Els Brouwers”
We appen wat heen en weer over de locatie en omstandigheden en spreken af voor de volgende ochtend.
Loosdrechts is geen onbekende plek, we doken onder andere naar een telefoon en een Pandora armband. Het zicht is knudde maar dat maakt voor ons niet zoveel uit.
We hebben om half 10 afgesproken en Marja staat bij mij voor de deur om 07:30 uur. Onderweg maken we een pitstop en we zijn nog ruim op tijd bij Jachthaven Unitex in Loosdrecht.
We hebben het zonnetje mee genomen en al snel hebben we Els en haar man Klaas gevonden.
Ze liggen aan een steiger met een woonboot, die ze gehuurd hebben voor de vakantie. Gisteren waren de kleinkinderen er en Els wilde snel even iets pakken, maar was vergeten om de slotjes op de armband te zetten, deze valt open en zo het water in. Klaas heeft nog met een hark geprobeerd de armband naar boven te halen, helaas zonder resultaat, nu staan wij er.
Marja bouwt mijn set op en ik trek mijn droogpak aan. Het is niet diep, ongeveer 1,60 – 2 meter en tijdens het opbouwen en omkleden bespreken we het duikplan.
Naast de woonboot spring ik in het water, daarna doen we nog een veiligheid check en doe ik de seinlijn vast. Het zoeken kan beginnen, ik vind vanalles, van blikjes tot moeren, schoeven, het ligt op de bodem vol met rotzooi, maar nog geen gouden slavenarmband.
Na 45 minuten gezocht te hebben wissel ik van metaaldetector, die armband moet boven komen! Het probleem is dat er heel veel leidingen en buizen liggen die alle signalen verstoren.
En dan na nog eens 10 minuten heb ik de armband in mijn handen, ik voel het al en als ik iets naar boven kom, glinstert de armband mij tegemoet in het licht van mijn hoofdlamp.
Ik heb net genoeg ruimte op om te stijgen tussen de steiger en de woonboot en geef Els haar verloren armband terug: “je krijgt zo een knuffel van me” roept ze, duidelijk geemotioneerd.
Een paar minuten later sta ik op het droge, in mijn natte duikpak maar Els houdt woord, zij krijgt een verfrissende knuffel!
Wat een mooi begin van de ochtend, na een kop koffie stappen we in de auto, naar Amsterdam, waar ook iemand staat te popelen om gebruik te maken van onze zoek vaardigheden!
