Het is zaterdagavond, we zitten uit te buiken van een maaltijd en ondertussen een spelletje te spelen, de dames hebben besloten een escaperoom te spelen en eigenlijk hebben ze niets aan ons mannen, deze vatten we even niet.
Saved by the bell…
We krijgen een appje: “He Recovery Divers, ik heb jullie hulp nodig: heb net mijn telefoon in de jachthaven in Amstedam laten vallen, kunnen jullie hem opduiken?”
Mijn antwoord kan je wel raden: “Ja, zeker, geen probleem! Zullen we even bellen?”
Binnen 3 minuten hebben we Dick aan de telefoon, het gaat om de telefoon van de Schiedamse Tim, maar die kan niet bellen, want zijn telefoon ligt op de bodem van de haven. Net een nieuwe boot gekocht, legt aan in de haven van Amsterdam om daar te overnachten, gaat van boord om wat te gaan eten en zijn telefoon valt in het water.
Tijdens het lopen naar Loetje hebben de mannen ons al gevonden via Google.
Kantwacht beschikbaar
Jerry, een van de kantwachten zit naast me, ik kijk hem even kort aan en zie 2 pretoogjes: we gaan naar Amsterdam! Alle duikspullen staan klaar, dus ik trek vast mijn onderkleding aan, hinkelend op 1 been terwijl ik wat toestemmingen en vergunningen regel bij de instanties.
Jerry rijdt, zodat ik de laatste toestemmingen kan regelen. Mooie diepte haven, bijna 10 meter. Ik app Dick dat we er rond 23:00 zijn, kunnen ze nog rustig hun (ik gok) biefstukje op eten.
Amsterdam… again…
Om exact 23:00 komen we aanrijden en staan de mannen ons al op te wachten, buikje vol. Ze helpen mee met het dragen van de kisten en de fles.
Er staat een koude wind en ik zie de schouders van de mannen langzaam omhoogtrekken. Spullen klaar maken, wat ben ik blij dat ik een droogpak heb.
Check, check, dubbelcheck
Jerry voert de laatste veiligheid checks bij mij uit, zet de zekering van de seinlijn vast en ik ga met een commandosprong het water in. Het blauwe licht onder de boot maakt bijzondere schaduwen en is een beetje spooky.
Ik geef Jerry het “ok” teken en daal af, geen enkele oriëntatie, behalve mijn duikhorloge. Ik zou zo toch wel de bodem moeten zien en kijk op mijn horloge: 4,5 meter, ik moet nog een stukje, even later begin ik het schijnsel van mijn lamp de bodem te zien.
Dat valt mee, halve meter zicht. Ik draai langzaam naar rechts, zwevend boven de bodem, die willen we zo min mogelijk aanraken om opdwarrelen van stof te voorkomen.
You can’t hide
Ik schijn met de lamp over de bodem: geen telefoon, ik ga een stukje verder naar voren: hebbes! Veiligheid voorop, dit gaat geen record worden, want ik moet vanaf 10,2 meter omhoog en dat mag niet te snel.
Ik geef Jerry een teken dat ik ‘m heb, 2 korte rukjes en ik krijg er 2 terug. Terwijl ik naar boven ga schiet het scherm door mijn aanraking aan, dat blijft, zeker in het donker, een mooi gezicht.
Blije gezichten
Zodra ik boven kom met de telefoon begint hij heftig te trillen, er komen aardig wat meldingen binnen op de telefoon van Tim. Tim blij en wij blij.
Via de zwemtrap van de boot kan ik eruit en de koffie staat al klaar, daar hebben de dames al voor gezorgd.
Totale duiktijd: 3 minuten, diepte 10,2 meter. Dit was weer een mooi avontuur, om 12 uur ’s nachts rijden we voldaan weg uit Amsterdam.
We hebben het weer geflikt! Korte impressie van ons avontuur:
