We staan alles op te ruimen na het evenement van Lucky Divers (hier de link) als onze telefoon gaat. Onze hulp is nodig in Almere! Marja heeft nog tijd, dus we rijden samen vanuit Rotterdam naar Almere. De zon begint te zakken en dat geeft mooie vergezichten als we langs het Markermeer rijden.
Een simpele duik onder het toeziend oog van de havenmeester terwijl de zon onder de horizon verdwijnt, ik roep nog: “dat is net geen nachtduik…”
Net als alles in de auto staat krijgen we een WhatsApp van Sabrina:
“Hi there! I got your contact from a Reddit post and am wondering if you would be able to help me search for my friend’s iPhone that dropped into the Herengracht canal. We dropped it in around 15:45 and was wondering if it would be possible to still find it there. Looking forward to your response!”
We bellen meteen met Sabrina. Ze willen graag de telefoon terug, niet alleen vanwege de telefoon maar in het hoesje zit ook de verblijfsvergunning! Die moet weer boven water komen! Ze zijn zelf al op zoek geweest met een magneet, maar zonder resultaat.
We besluiten meteen door te rijden, we horen de paniek in haar stem en de opluchting dat wij eraan komen. Een ritje van een half uur. We delen onze live locatie met Sabrina en stappen in de auto. Onderweg regelen we een toestemming om te duiken.
Eenmaal aangekomen om 23:00 is het stil in Amsterdam, de laatste rondvaartboten varen nog door de grachten maar het is stil op straat. We hebben dan ook zo een parkeerplek gevonden. Sabrina staat ons al op te wachten en wijst ons de exacte plek aan. Ze hadden de telefoon op een jas gelegd en zaten lekker in de zon te genieten op het randje van de gracht.
Toen ze weg wilden gaan pakten ze de jas en daar ging de telefoon met een boog het water in. Die gaan we vinden! Als eerste leggen we een boei in het water, met licht in de boei, want het is inmiddels al donker en er kan zomaar een boot langs varen.
Ik ben vaak met Marja op stap en we hebben een mooie routine. Binnen 5 minuten zijn we klaar voor de recovery, de trap staat in het water en de lampen staan al aan. Marja helpt mij het water in. Ik kan langs de rand net staan en trek mijn vinnen aan. Een laatste controle ronde: seinlijn vast, lampen en metaaldetector aan, check.
We hebben op de kant het zoekprofiel al doorgenomen en ik daal af. Ik kom al meteen een fiets tegen. De metaaldetector reageert fel op de fietsbel, leuke vondst, maar zijn we niet naar op zoek. Ook de 2 blikjes willen we niet.
Het zicht is slecht, ongeveer 10 cm. Bij de volgende zwaai van de metaaldetector hoor ik een mooi signaal en een tik tegen de schotel van de metaaldetector. Ik zoek met mijn linkerhand het object op, een telefoon.
Als ik boven kom is Sabrina verbaasd. Is dat wel de goede? Het scherm gaat al aan en op de achterzijde, in het transparante hoesje zie ik de verblijfsvergunning zitten. Ik noem de naam van haar vriendin en ze is helemaal door het dolle heen.
Ik geef de telefoon vanaf het water aan en trek mijn vinnen uit. Marja helpt mij uit het water en voordat ik het weet krijg ik een knuffel van Sabrina. Eh, die heeft nu een natte jas die naar Amsterdamse gracht ruikt!
We geven duidelijke instructies om te drogen (nee, niet in de rijst) en vertellen nog een paar mooie verhalen over onze avonturen.
Wat een kort duikje Almere zou worden werd alsnog een lange avond, om 1 uur ’s nachts moe en voldaan thuis. De droogpakken hangen weer te drogen, want de komende dagen hebben we weer genoeg te doen!
