Om 18:00 krijgen we een telefoontje van Max. Max merkt tijdens het varen dat dat er iets aan de hand is met de schroef van zijn boot. Met moeite legt hij zijn schip aan de kade om te kijken wat er precies aan de hand is. Hij bukt voorover om te voelen en mist de hele schroef, dat is pech!
Zodra hij overeind komt wil hij graag wat hulptroepen inschakelen…. Telefoon weg! Die is tijdens het voelen waarschijnlijk ook in het water gevallen!
Nog geen 2 uur later staat wij in Oegstgeest om Max te helpen. We hebben inmiddels al een toestemming geregeld onder strikte voorwaarden (het is er druk met bootverkeer door het mooie weer)
Jerry heeft de boeien al in het water liggen als ik mijn set heb opgebouwd. Een andere boot blokt een stuk vaargeul voor ons, zo kunnen we veilig duiken. Op de aangewezen plek kan ik geen telefoon vinden. Het zicht is heel slecht dus ik zoek met de metaaldetector en op de tast. Wat we ook doen, geen telefoon!
Me besluiten een u-patroon te zwemmen, lengte banen, omkeren, 50 centimeter opschuiven en terug. Ook dan komt de telefoon er niet uit. Hetzelfde doen we in de breedte, maar nog steeds niet de telefoon van Max. Inmiddels zijn we 45 minuten verder.
Jerry en ik besluiten het zoekgebied te vergroten. Daar waar we iedere keer gestopt zijn gaan we nu verder. Nog geen 2 meter verder vinden we alsnog de telefoon van Max, werkend en wel! Want als het er ligt, dan vinden we het!
