Ja je leest het goed, Marja legde een afstand af van meer dan 1000 meter om een telefoon terug te vinden, hoe dat zit leggen we je graag uit.
Dit duikavontuur begint met een bericht van Sam:
“Goedemorgen beste duikers, ik behoef hulp bij het traceren van mijn iPhone. Ik ben deze gisteren verloren bij mij voor de deur in de Vecht (Vreeland). Ik weet waar hij ligt, op ca. 2.5 meter diep. Ik zie alleen geen hand voor ogen als ik zelf ga duiken, vandaar dat ik heb besloten om de professionals in te schakelen! Ik hoop dat jullie tijd hebben vandaag, want er is haast bij geboden 😬”
Vreeland is een dorp in de gemeente Stichtse Vecht, gelegen in het noordwesten van de Nederlandse provincie Utrecht op de kruising van de rivier Vecht en de provinciale weg Zandvoort – Hilversum.
Even overleg tussen een aantal duikers. Een locatie bepalen is lastig vanaf het water, dan is terug vinden nog lastiger, maar Sam is overtuigd dat hij het precies kan aanwijzen. Marja steekt meteen haar vinger op, deze duik wil ze heel graag proberen.
Bij aankomst blijkt de telefoon toch verder van de kant te liggen dan we dachten, maar Sam belooft de duikboei te blokken voor evt ander vaarverkeer. Marja gaat de uitdaging aan.
We steken een stok in het water met daaraan een reel, de duiker houdt deze vast. Iedere keer als we een rondje hebben gemaakt (we nemen een extra stok mee als referentie) verplaatsen we de referentie stok en maken de reel 50 cm langer. Dan maken we een nieuw rondje terwijl we zoeken met de metaaldetector. De zwaai met de metaaldetector is ongeveer 70-80 centimeter, door iedere keer maar 50 cm op te schuiven overlappen we altijd een eerder zoekgebied en zullen we nooit een plekje missen.
Onder water denk je wel eens: wat vind ik als vrijwilliger hier ook alweer leuk aan? Zeker als het een lange zoektocht is. In dit geval een duik van bijna 2 uur, we hebben net uitgerekend dat Marja een afstand van 1102,14 meter heeft afgelegd, toen had ze een mooi signaal: de telefoon van Sam, 13 meter van de aangewezen plek, de aanhouder wint!
Missie geslaagd…. Sam door het dolle heen: daar doen we het voor! Eenmaal boven en weer terug bij de auto, zien we dat de vrouw van Sam naar ons heeft gebeld, we bellen terug: ze vraagt hoe lang het nog duurt… begrijpelijk, het zijn kersverse ouders van een tweede kindje. Sam komt eraan: met de telefoon!
Vriendelijk maar beslist weigeren we het aantrekkelijke aanbod om nog een glaasje champagne te komen drinken ( die houden we tegoed). Sam en Pien gefeliciteerd met de geboorte!
Wij rijden naar Zoetermeer om de fles weer te laten vullen bij SartDuiken want die is nu aardig leeg!
