Ook dit verhaal begint met een email, een email naar aanleiding van een radio-uitzending over het terug vinden van een telefoon die 7 maanden in het water lag, dat verhaal lees je hier.
De email was als volgt:
Goedemiddag, mijn man heeft vorige week zijn iPhone laten vallen in een kanaal in Steenwijk. Hij heeft inmiddels bijna alles weer geregeld: nieuwe telefoon, creditcard, bankpassen, rijbewijs, etc. Wat hij (nog) niet terug heeft zijn al zijn telefoon contacten en nog erger, heel veel foto’s die hij in de afgelopen 10 jaar heeft gemaakt… Waarschijnlijk is er niets opgeslagen in de cloud, alleen op zijn telefoon… Alles kwijt dus. U begrijpt het al, dat vindt hij en wij allemaal heel erg triest.
Ik vraag me af of u mijn man (en ons ook) kunt helpen. Ik zou het heel erg waarderen als u contact zou kunnen opnemen met mij. Alvast heel hartelijk dank alvast.
Vriendelijke groet,
Jeltje
We bellen de in Helmond wonende Jeltje en zij vertelt ons het hele verhaal. In het kort: de telefoon valt van een boot en ze hebben een foto waar de boot lag. Dat zijn voor ons genoeg aanknopingspunten.
We krijgen de foto met een pijltje waar de telefoon in het water is gevallen.
Natuurlijk moeten we wat voorbereidingen treffen: duiker en kantwacht regelen, toestemmingen en een vergunning. Dat gaat allemaal heel voorspoedig.
Op dinsdag stappen we (Jochem en Marja) om 8 uur in de auto. Steenwijk is een stuk rijden, dus we hebben genoeg tijd om het duikplan door te nemen. Onderweg halen we natuurlijk koffie met wat lekkers.
Na een rit van ruim 2 uur staan we in Steenwijk. De plek is zo gevonden door de goede instructies van Jeltje. We laden alle spullen uit en gaan ons klaar maken. Marja is vandaag kantwacht en ik ga duiken. We leggen de boei in het water, rollen de seinlijn uit en bouwen de duikset op. De foto is schuin genomen dus we moeten een inschatting maken waar de boot exact lag.
Tussen 2 bomen. Maar omdat we het zekere voor het onzekere nemen maken we het zoekgebied iets groter. Het plan: baantjes onder water, met de metaaldetector, einde baan krijg ik een seintje van Marja, dan draai ik en begin ik aan de volgende baan.
Marja helpt met mijn duikset op mijn rug te hangen en ik spring in het water. Het water is nog maar 8 graden! Ik maak de seinlijn vast, zet mijn duiklamp op mijn hoofd en zak naar de bodem voor de eerste zoekslag. De lamp kan eigenlijk uit, het zicht is minimaal, ik zie de bodem niet.
De eerste zoekslag om ik 2 blikjes en een vislood tegen. Zodra ik even boven kom geef ik die aan Marja, het kan maar uit het water zijn. Op naar de volgende baan. We zoeken overlappend zodat we zeker weten dat we niets over slaan. Iedere keer 50 cm meer van de kant af.
Ik kom heel wat blikjes tegen, vistuig en een putdeksel. Na bijna 45 minuten heb ik weer een mooi strak signaal…. De telefoon van Stan!
Twee rukjes aan de lijn, gevonden! Marja is al aan het filmen als ik boven kom vanaf 3 meter diepte. We grappen nog even dat we wel een ijsje kunnen halen, want zijn pinpas en creditcard zitten ook in het hoesje.
Jeltje en haar man zijn er niet bij. Van de hele recovery weet Stan niets! Een goede vriend van Stan komt de telefoon ophalen om hem daar donderdag mee te verrassen. Wij moeten dus nog even wachten op zijn reactie maar hebben nu al lol.
Voldaan ruimen we onze spullen op en melden ons af bij de havenmeester. Een mooie rit terug voor de boeg van dik 2 uur.
Op donderdag krijgen we ook de beelden van Jeltje hoe ze haar man hebben verrast, kijken jullie mee?
Oh en de telefoon? Ja die doet het nog na goed drogen volgens onze instructies. Totaal heeft Stan 7500 foto’s van de afgelopen 8 jaar terug!
