Rustig avondje? Niet als Recovery Divers wordt gebeld.
Net na het eten. Even niks. Tot de telefoon gaat. Onbekend nummer. Aan de lijn is Teun. Zijn ouders liggen met de boot in de haven van De Heen, om precies te zijn bij Jachthaven de Schapenput – een gezellige jachthaven aan het Steenbergse Vliet, in een natuurgebied waar rust en waterplezier samenkomen. De haven is een populaire plek voor watersporters en passanten, met een rijke geschiedenis als verbinding tussen Zeeland en Brabant.

Bril te water tijdens het instappen
De moeder van Teun, Brigitte, heeft bij het instappen haar bril in het water laten vallen. Niet tussen wal en schip, maar tussen boot en steiger – de klassieker. Gelukkig hebben ze niet zelf geprobeerd te duiken.

Omdat ik op slechts 35 minuten rijden woon, spreken we meteen af. Ondertussen regelt Teun met de havenmeester dat ik tot bij de boot kan doorrijden. Superfijn, want dat scheelt een hoop gesjouw.

Twee brillen, één goede
Bij aankomst staat het hele ontvangstcomité al paraat. Brigitte weet precies waar het fout ging en wijst de plek aan. We bouwen snel de duikset op, maken een afdaallijn vast en ik spring aan de andere kant van de boot het water in – daar is meer ruimte.

Twee meter diep, nul zicht, handen vooruit. Al snel voel ik een bril. Maar… hij voelt te dik, te lomp.

“Deze is het niet, die van mij is van titanium!”
Dus duik ik nog een stukje verder… en ja hoor: bril nummer twee is de juiste. Met een grote glimlach wordt hij aangepakt.

Opbouwen duurt langer dan duiken – meestal zo
De duik zelf was korter dan het inpakken, maar dat zijn we inmiddels wel gewend. In het licht van de ondergaande zon kletsen we nog wat na. Dan is het tijd om te gaan: weer een missie met helder resultaat.

Onderweg check ik in bij Team Marja, die vandaag in Utrecht aan het duiken waren. Ook daar: een geslaagde reddingsactie. Ook dat verhaal lees je binnenkort online.