Telefoon in de haven van Leimuiden binnen 5 minuten gevonden

Een zaterdagochtend avontuur dat begint bij de supermarkt — het klinkt bijna te Nederlands om waar te zijn. Midden tussen de aardappels en de afbakbroodjes tik ik terug op WhatsApp: Auke had gisteravond in de Albert Heijn al onze aandacht gewonnen met dit berichtje:

“Hi Recovery Divers, ik heb jullie hulp nodig:
Ik heb een vraag, mijn zoon heeft zijn iPhone in het water laten vallen bij de boot in de haven
We hebben het geprobeerd met een schepnet zonder resultaat.”

Gelukkig kende de havenmeester ons advies al: bel een duiker. Auke en zijn vrouw vonden ons via Facebook en tussen groente en koekjes was de afspraak rond: zaterdag 09:00 in de haven van Leimuiden.

Leimuiden ligt in het groene hart van Nederland, in Kaag en Braassem, een gebied met lange tradities in veen- en schippershistorie — vroeger schoven hier vrachtschepen en turfschepen door smalle wateren, nu liggen er jachten en kleine kielboten. Die geschiedenis voel je: kades, houten palen en veengrond maken zoeken soms extra bijzonder.

We staan netjes op tijd in de haven en Auke heeft zijn boot al verlegd zodat wij makkelijk bij de plek kunnen. Handig: hij had een herkenningspunt op de steiger — ideaal voor onze oriëntatie. Spullen uit de auto, omkleden in de ochtendmist en de routine begint. Ik laat een afdaallijn met lamp zakken en zie de lichtstraal keurig tot op de bodem schijnen: zicht! Dat maakt het leven een stuk eenvoudiger.

De duikploegleider controleert de lijnen, we maken een grapje over “max 5 minuten” — je kent dat wel — en dan het water in. Maskercheck, communicatiecheck, en afdalen. Na een paar seconden heb ik iets in mijn handen: een warmhoudplaat (niet de telefoon). Door het opwervelende veenstof is het zicht meteen weg. Op de tast voel ik kieren tussen veenblokken—en ja, als er al met een schepnet is gezocht, wordt het lastiger. Tijd voor de metaaldetector.

Direct een duidelijk signaal: precies in een kier tussen de veenblokken ligt de iPhone 14. Zodra ik boven kom springt het scherm aan — precies zoals je verwacht. Vier minuten en dertig seconden nadat ik in het water sprong, is de telefoon weer boven.

We krijgen koffie aangeboden: Ja graag. Droogadvies gegeven? Zeker. Foto gemaakt? Natuurlijk. Familie blij, zoon opgelucht en wij door naar de volgende klus. Weer een zaterdagochtend om in te lijsten.