Roermond begint voor Recovery Divers inmiddels aan te voelen als een tweede thuis. Zodra er iets in het water verdwijnt, gaat bij de plaatselijke reddingsbrigade de telefoon — en sturen ze de melding direct door naar ons. Dit keer kwam de oproep uit een nieuw stukje Roermondse water: Beaver Creek Wakepark, een populair watersportcentrum aan de rand van de stad.
We kennen de omgeving goed — we doken al eerder in Roermond naar onder andereeen scheepsschroef, een bril, een bootonderdeel en zelfs een andere telefoon. Roermond en duiken, dat blijft een gouden combinatie.
Dit keer is de duik voor Isabelle, die haar telefoon verloor bij het wakeboard park. Haar ouders wonen toevallig pal tegenover het park en kennen de eigenaar goed, dus we mogen buiten openingstijden aan de slag. Ideaal: geen ronkende kabels, geen spetters van springende wakeboarders, gewoon rustig water.
Het duikterrein lijkt perfect: een brede vlonder om aan te kleden en een lage rand om makkelijk het water in te gaan. Alleen… die waterplanten. Op sommige plekken groeien ze tot anderhalve meter hoog vanaf de bodem — een groene jungle onder water. De voorspelling van omstanders is dan ook niet mals: “Die telefoon vind je nooit meer terug.”
Tja, dát is precies het soort uitdaging waar wij warm voor lopen.
De duiker glijdt het water in, metaaldetector in de hand. Het zicht is verrassend goed, maar van de telefoon geen spoor. Terwijl hij even stopt om zijn uitrusting wat strakker te trekken, legt hij de detector kort op de bodem. PIEP! — luid signaal. Hij kijkt omlaag… en ja hoor: de telefoon ligt recht onder het apparaat, netjes verscholen tussen de waterplanten.
Na nog geen 2 minuten komt de duiker alweer boven, met de telefoon in de hand. Isabelle kan haar geluk niet op — en wij ook niet. Vanaf het terras van haar ouders komt een thermoskan dampende koffie onze kant op. Een heerlijke afsluiter na een korte maar geslaagde duik.
Weer een bewijs dat zelfs de dichtstbegroeide waterwereld van Roermond ons niet kan tegenhouden.
