Soms krijgen we telefoontjes waar direct wat spanning bij komt kijken. Zo ook dit keer: terwijl we onderweg naar huis zijn, rinkelt de telefoon. Beveiligers uit Den Haag bellen of we kunnen helpen. Tijdens een groot evenement is een bezoeker haar telefoon kwijtgeraakt in het water.
We geven eerlijk aan dat laat kan worden. Toch volgen er nog een paar belletjes en wordt uiteindelijk besloten: we gaan diezelfde avond duiken.
Te gevaarlijk in de nacht
Eenmaal aangekomen in Den Haag valt ons meteen iets op: de drukte. Overal varen kleine bootjes kriskras door elkaar. Lichtjes, muziek, mensen op het water… een gezellige chaos. Maar voor duikers? Een levensgevaarlijke situatie.
Omar, de eigenaar van de telefoon, laat ons de plek zien. Al snel wordt duidelijk: hier duiken we vanavond niet. Veiligheid staat voorop. Het risico dat een boot ons niet ziet en over ons heen vaart, is simpelweg te groot.
Omar en zijn vrouw raken begrijpelijkerwijs wat in paniek. Ze komen helemaal uit Enschede en moeten dezelfde nacht nog terug. Toch beloven we: “We komen morgenochtend terug. Dan is het water rustig en veilig, en zoeken we jullie telefoon.”
De volgende ochtend: missie geslaagd
De dag erna zijn we vroeg terug. Normaal gesproken duiken we nooit zonder dat de eigenaar erbij is, maar voor dit bijzondere geval maken we een uitzondering. Het zoekgebied blijkt lastiger dan gedacht: de telefoon ligt verder van de valplek dan verwacht. Mogelijk door stroming of eerdere eigen zoekacties.
Toch geeft Marja niet op. Na flink wat zoekwerk verschijnt ze boven water, telefoon in de hand, werkend. Missie geslaagd.
Een paar dagen later komen Omar en zijn vrouw de telefoon persoonlijk ophalen. Het bewijs dat een beetje geduld en vooral veel aandacht voor veiligheid altijd de juiste keuze is.
