We krijgen een aanvraag per email van Olga, haar telefoon is in het water gevallen, tussen de woonboot en de kade. Het email adres komt me bekend voor, maar we doen verder geen “onderzoek”.
Als we aankoen in de regen wordt de deur van de poort geopend door Olga, ze is blij dat we er zijn. Dan begint ze te vertellen hoe de telefoon in het water is gevallen en dat het niet de eerste keer is, we zijn hier al eerder geweest. Langzaam gaat er een belletje rinkelen.
De aanvraag van mei van dit jaar was bijna hetzelfde:
“Beste,
Mijn telefoon in gisteravond in het water gevallen tussen onze woonboot en de steiger, bij onze voordeur (wij wonen op een woonboot), ik heb deze geprobeerd eruit te halen met een schepnet maar zonder succes. De diepte is hier ongeveer 3 meter. De telefoonnummer die ik nu heb genoteerd s van mijn vriend. Ik zou heel blij zijn als het lukt om een afspraak met jullie te maken.
Met vriendelijke groet,
Olga”
En nu, een half jaar later staan we hier weer, weer bij Olga, telefoon op dezelfde plek in het water laten vallen in het Westelijk Marktkanaal.
Het Westelijk Marktkanaal is een kanaal in Amsterdam-West. De naam van het kanaal verwijst naar de ligging van het kanaal ten opzichte van de Centrale Markthallen. Het kanaal is in 1934 in gebruik genomen voor de ontsluiting en bevoorrading van de Centrale Markthallen. Tegenwoordig vindt het meeste vervoer plaats per vrachtauto. In tegenstelling tot de Kostverlorenvaart is het kanaal geen doorgaande vaarroute. Aan de Willem de Zwijgerlaan liggen aan de westzijde een groot aantal woonboten. En daar gaan we vanavond duiken.
Om bij de plek te komen waar de telefoon in het water is gevallen moeten we aan de andere kant van de woonboot het water in, om de woonboot heen, onder de steiger door en dan kunnen we afdalen. Met de duikset op mijn rug, mijn vinnen in mijn hand en de metaaldetector aan mijn wing loop ik heel parcours, trappetje op, trappetje af, onder een paar kabels door, rechtsaf en dan sta ik op het dak van de woonboot, aan de goede kant.
Daar een trap af, grote stap naar rechts en dan sta ik op een vlonder, vanaf daar maak ik me verder klaar voor de duik, lampen aan, vinnen aan, volgelaatsmasker op, kader check en dan kan ik het water in. Het is buiten waterkoud en het water voelt daardoor warm aan.
Al snel lig ik aan de andere kant van de woonboot, bij de al eerder gemaakte afdaallijn. Binnen 2 minuten heb ik de telefoon te pakken en kan ik terug zwemmen. Eruit is wat lastiger, maar gelukkig krijgen we hulp van de partner van Olga. Het is gestopt met regenen en niet veel later sta ik weer in mijn gewone kleding in de tuin. Natuurlijk maken we nog een foto. We grappen nog wat over een abonnement en laden de auto weer in.
