Er is vannacht een harde zomerstorm begonnen. Schiphol schrapt al haar vluchten in de nacht en de volgende ochtend. We duiken die we hebben staan hebben we moeten verplaatsen.
In de ochtend krijgen we een berichtje van Kathelijn: “Goedemorgen, vanochtend is de unieke ge3dprinte stoel van het dek gewaaid en in het Spaarne ‘verdronken’. Hij ligt naast de boot. Zouden deze heel graag opvissen. Maar denk dat we wel hulp nodig hebben.
De boot ligt naast de verfroller brug.”
We krijgen als impressie nog een foto van de stoel toen hij nog wel op de boot stond:
De stoel is speciaal voor Koningin Maxima gemaakt door Kathelijn van 3D Makerszone. Een unieke stoel die ze natuurlijk graag terug willen hebben. Niet alleen omdat deze voor Koningin Maxima is gemaakt, het is ook de eerste 3d geprinte stoel ter wereld in zijn omvang!
We spreken af voor de volgende dag. Het waait nu te hard en die stoel blijft wel liggen! Dat geeft ons mooi de gelegenheid om wat toestemmingen en vergunningen te regelen.
Vanochtend zitten Dave en ik in de auto, onderweg naar Haarlem, natuurlijk doen we een pitstop voor koffie en een broodje.
Precies om 8:00, zoals afgesproken, komen we aan op de locatie. Het zonnetje schijnt en Kathlijn wijst ons de plek aan waar de stoel stond. We weten de windrichting, we hebben een duikplan, dus we gaan alles klaar maken voor de duik. Dave is vandaag kantwacht en heeft al snel de boei in het water liggen. Niet veel later is ook mijn duikset klaar en heb ik mijn wetsuit aan, we zijn er klaar voor.
We bellen nog even, zoals afgesproken met de havendienst dat we erin gaan.
Eenmaal in het water zet ik mijn lampen aan en klik ik mij vast aan de seinlijn. Zodra ik afdaal zet ik mijn lampen uit, ijdele hoop, maar geen zicht. Ik zie net de eerste 5 centimeter van de seinlijn.
We zoeken in een vast patroon. Een fiets, een brommer, een gezonken kano, ik kom van alles tegen, maar geen stoel. Die stoel is best groot, dus die kunnen we niet missen. We besluiten dwars op de windrichting te gaan zoeken en enkele minuten later duik ik tegen de stoel aan. Ik zie hem niet, maar voel aan de ribbels dat dit hem moet zijn.
De stoel is in het water lomp en bijna niet te hanteren. We maken een extra lijn vast aan de stoel en ik begeleid de stoel naar de kade. Al snel staat de stoel weer te pronken op het droge. Natuurlijk gaan we er nog even op zitten voor de foto, voordat we een lekker kopje koffie aangeboden krijgen.
Kathelijn is weer blij, wij ook. Weer een geslaagde recovery en ook nog een bijzondere, weer eens wat anders dan een telefoon!
Net als we weg rijden worden we weer gebeld: iemand is in het water gevallen in Vlaardingen en heeft wat spullen verloren tijdens zijn val, hier lees je later vast wel meer over op onze website!