Het is dinsdag middag als er contact met ons gezocht wordt door 1 van de beveiligers van de president van Afrika! Hij is door de ambassadeur van Afrika naar ons verwezen.

Een van de leden van het presidentiële gezelschap is haar telefoon verloren, een iPhone 12. De vraag: kunnen jullie de telefoon zo snel mogelijk uit het water halen. Lokatie: de Prinshendrikkade, een steiger van Lovers.De dame in kwestie had deze bij het uitstappen van de rondvaartboot verloren. Gelukkig hebben ze een duidelijke foto gemaakt van de locatie waar de telefoon in het water is gevallen. Het veiligheidsteam probeert het eerst zelf met een schepnet en een magneet, maar zonder resultaat (de nieuwe iPhones zijn nauwelijks magnetisch).

We regelen toestemmingen en vergunningen om te mogen duiken. Dit kost altijd wat tijd, maar we duiken nooit zonder toestemming. Hierdoor moet het gezelschap een dag langer zonder telefoon doen, want we krijgen voor dinsdag niet meer de vergunning rond! We gaan op woensdagavond duiken. Gelukkig kan een iPhone tegen een stootje en is een dag langer in het water geen probleem.

Voor woensdagavond staan Philip en Marja ingepland. Marja werkt bij een van onze sponsors Lucky Divers en Philip pikt haar daar op, maar eerst vult hij daar nog even zijn duikfles, er is niet veel uit, maar ook onze flessen hebben we graag vol voor het begin van een duik, je weet immers nooit hoe lang een duik gaat duren.

Naast het vulstation hangt het koffiezet apparaat dus voordat ze de auto in stappen zetten ze nog snel 2 koppen koffie voor onderweg.

Eenmaal aangekomen bellen we dat we er zijn en binnen de kortste keren staan we bij de plek waar de telefoon in het water is gevallen.

Tijdens het omkleden en opbouwen van de duikset worden we vreemd aangekeken. Het gebeurt niet elke dag dat er iemand het water in gaat in Amsterdam (of toch wel! Zie onze andere verhalen).

Een stukje verderop in een kadetrap, we hoeven niet onze eigen trap te gebruiken. Terwijl ik (Philip) naar de trap loop legt Marja de laatste boeien in het water. Ik krijg van Marja die vandaag kantwacht is de seinlijn en de lamp. Ik ben er klaar voor en zak af naar de bodem.

Het zicht is wisselvallig, tussen de 0 en 20 centimeter. Af en toe is er wat te herkennen. Er liggen veel houden balken met spijkers, tassen, een autoband en zoals je wel kan verwachten in Amsterdam: heel veel bierflesjes. Er ontbrak gelukkig 1 object aan het lijstje: fietsen. Fietsen zijn voor ons duikers een drama, naast het feit dat ze ook van metaal zijn en de metaaldetector er op reageert kunnen we er achter blijven hangen met onze apparatuur!

Ik vind heel veel maar geen telefoon op de aangewezen plek. We gaan een ander zoeksysteem gebruiken, die telefoon moet boven water komen. De beveiliging begint wat onrustig te worden op de kade. We besluiten een ander zoekpatroon te gaan hanteren. Korte banen naar de kant, iedere keer een stukje opschuiven, zo weet je zeker dat je niets mist.

Ondertussen heb ik al een paar keer een lokale paling onder water gegroet. Die snapte er ook niks van dat er een Rotterdammer in het Amsterdamse water lag. Maar hij bleef vriendelijk, en gewoon toekijken.

Na meerdere baantjes duiken is het dan eindelijk raak! Ik heb de Afrikaanse presidentiële telefoon in mijn handen. Het blijft een fijn gevoel om te vinden wat je zoekt!

Marja wilde mij al bijna het water uit trekken want het duurde zo lang. Sorry Marja voor het lange wachten!

Eerst netjes attentie, daarna 2 tikken aan de lijn. We hebben hem! En op naar boven. Ondertussen waren er al wat heren komen kijken wat er allemaal gaande was. Ik had bij bovenkomst opeens het idee, is dit hem wel?? Maar gelukkig kwam het verlossende antwoord redelijk snel. Ja, het is hem!

Er was eerst enige consternatie, is hij kapot? Is het scherm gebroken? Dit bleek het extra beschermglas te zijn, de telefoon ging zelfs aan!

Tijdens het afbouwen van de duikset en het opruimen hadden we een licht emotionele dame bij ons die zielsgelukkig was. En zo lief als ze was heeft ze ons beiden gezegend! Hopen dat we met dit extra geluk nog vele mensen blij kunnen maken met de spullen die we weer uit het water toveren!

Tobeka Madiba de vrouw van de president schrijft ook nog een geweldige review:

“As we were disembarking the Lovers Cruise Boat. My daughters phone fell into the water (canal) I could not look at her although she acted brave but the devastation was written on her face. Her school online interrupted, memories gone, no back up had been done, etc. A guilt I could not reconcile myself with. We got back to the hotel, little words said. She said to me its gone Ma there is nothing we can do. I sat on the bed, I googled and reddit stories were not encouraging. I came across this one story…the website of the private divers Recovery Divers. I started chatting to the person who responded. He (Jochem) promised to do his best to find me a diver. The diving could only be done at night after obtaining the permit from the police. I continued to pray for the best.

Early afternoon I had received a message that the divers were cleared for 21:30. At about 20:15 we went to the meeting spot. They at 20:45 said they had arrived with their equipment. We went up to them and directed them to the spot where she disembarked. The canal is huge, long, deep abt 4 to 7mtrs, muddy & its at night. All the odds are against us. Reducing the chances of recovery.
Philip and Marja, the most amazing souls. Conducted a successful search coz at 22:20 they had found the phone. I wanted to hug the muddy & wet Philip. I was so grateful for such a professional team who knew what they were doing.
Thank you Jochem, Marja and Phillip
10/10 minus nothing. The best
Love, Ms Tobeka Madiba”

Een dag later krijgen we nog WhatsApp berichten van de bodyguards en van Mevrouw Madiba: de telefoon werkt nog steeds en ze is ons nog steeds heel dankbaar!

En natuurlijk hebben we ook nog wat beeldmateriaal: