Dit verhaal begint met een WhatsApp bericht, ’s ochtendsvroeg om 6:34:
“Hi Recovery Divers, ik heb jullie hulp nodig: omdat iemand het een leuk idee vond om de telefoon van mijn partner in het water te gooien na een avondje stappen! Wij weten niet wat we moeten doen. Gelukkig hebben we de plek onthouden, troebel water waardoor wij helaas zelf niks kunnen vinden! Kunnen jullie ons alsjeblieft helpen?
Gr Marleen, Schijndel”
We appen heen en weer, vervolgens bellen we en maken dan de afspraak om om half 10 een poging te wagen om de telefoon van Lars te zoeken.
Na een gezellig avondje in het café, pakt een onbekende zijn telefoon en gooit hem in een klein watertje van het jJnsenpark. Ze hebben een plons gehoord, maar hebben hem niet in het water zien vallen. Waarschijnlijk ligt hij aan de rechterkant.
Eenmaal aangekomen maken we ons klaar voor de zoektocht. Het water is niet diep, dus we besluiten enkel te zoeken met een droogpak en metaaldetector.
Maar hoe we ons best ook doen, we vinden geen telefoon.
Omdat de locatie niet heel precies is en het donker was vragen we om toch eens het nummer van de telefoon te bellen. Hij gaat gewoon over! Dat kan niet! Althans, niet als hij dieper dan 10 centimeter in het water ligt. Dat betekent dat we ons zoekgebied gaan aanpassen naar de minst diepe delen!
Na lang zoeken, waarbij we ook de rietkraag meenemen, een signaal… hopelijk niet weer een blikje, pan of fietsbel….
Achter het riet, op 10 cm diepte, onder het zand.. De telefoon van Lars.
We hadden na dik een uur zoeken bijna de moed opgegeven… Lars en Marleen blij, wij blij. Een geweldige vondst, vindt Marleen.
