Op vrijdag loopt de Belgische Diane met haar man in het mooie Alkmaar. Ze zon schijnt en ze genieten volop. Een weekendje samen genieten.
In de middag lopen ze op de Schapenbrug en willen een mooie foto maken. Diane poseert bij de brug met de historische Waagtoren op de achtergrond. Ze heeft een rugtasje met daarin 2 brillen op sterkte op haar rug en ze wil eigenlijk de hengels van de tas niet op de foto. Met een swier haalt ze haar arm door de lus om deze over haar elleboog te hangen, maar de tas glijdt door, zo het water in.
Het is druk in de stad en er komen meteen mensen helpen met stokken. Er springt zelfs iemand het water in om te helpen, maar zonder resultaat.
Al snel hebben we contact met Diane en na een paar bellentjes en appjes spreken we af voor vandaag, 09:00 in Alkmaar. Dat betekent voor de Belgische Diane al om 5:00 uur vertrekken.
Ondertussen regelen wij een vergunning bij de gemeente Alkmaar. We hebben eerder in het centrum gedoken, dat lees je hier, dus we kennen inmiddels de juiste contactpersonen, en wat voor! Dikke pluim voor Dennis en zijn team die binnen de kortste keren een toestemming kunnen afgeven.
Het is rustiger dan verwacht onderweg en om 08:30 uur staan we al op de brug, we kunnen om de hoek parkeren, makkelijker kan bijna niet. Ook Diane is te vroeg dus we kunnen meteen gaan beginnen met de voorbereidingen. We plaatsen duikvlaggen en duikboeien om zo veilig mogelijk te duiken. De trap kunnen we in de auto laten want vlakbij de brug ligt een drijvende steiger.
Al snel staat Marja er klaar voor, droogpak aan en goede zin. We hangen de duikset om en doen samen een laatste veiligheid check. Daarna gaat Marja op de rand van de drijvende steiger zitten en laat zich het water in zakken.
Al snel ligt ze bij de Schapenbrug, we zoeken een tasje met: kleingeld, 2 brillen op sterkte en 2 fietslampen. De bovenste laag van het water is helder, we zien zelfs wat vissen zwemmen, maar 2 meter dieper is het zicht nul.
We beginnen op de plek waar de tas in het water is gevallen en zoeken daarna in een vast patroon verder. Bierblikjes, flesjes, een voorwiel, step en andere objecten komen voorbij onder water. Marja zoekt langzaam zwaaiend met haar handen de bodem af naar het tasje.
We doorzoeken een groot stuk langs de brug en het stuk naar voren, maar geen tasje! We hebben zeker 30 vierkante meter op de tast afgezocht en besluiten iets meer onder de brug te zoeken, de andere kant op.
Zodra Marja begint met het nieuwe patroon krijg ik vrijwel direct 2 tikken op de seinlijn: gevonden!
Diane is meteen enthousiast, maar het tasje staat wel open…. Zal alles er nog in zitten? Al snel, als Marja terug is bij de steiger blijkt dat alles nog in de tas zit. Diane kan terug naar België (onder Antwerpen) en wij rijden weer voldaan terug naar Rotterdam, onderweg halen we Diane nog in en zwaaien we vriendelijk naar elkaar!
Niet veel later krijgen we een berichtje:
“Ik wil jullie nog eens heel hartelijk bedanken voor alle moeite die jullie gedaan hebben voor mijn tasje op te duiken. Ben hartstikke blij. You make not only my day but my whole month ☺️😊
Daar doen we het voor!
