Het is vrijdagmiddag en wij staan, zoals zo vaak, bij onze vaste stek: StartDuiken in Zoetermeer. Tijd om de flessen te vullen. Het weekend belooft druk te worden — brillen, telefoons, sieraden, en een deel van ons team ligt zelfs als veiligheidsduiker in het water bij een tweedaags evenement. Dus ja, die flessen moeten echt vol.
Maar op dat moment weten we nog niet dat we die avond niet één, niet twéé, maar drie bijzondere duiken gaan maken…
📍 Eerst even naar… Siddeburen?!
De routeplanner liegt niet: Siddeburen ligt achter Groningen. Voor de niet-kenners: dat is een heel eind van Zoetermeer. Maar ach, wij draaien daar onze vinnen niet voor om. Dus flessen vullen, spullen in de auto, drinken en snacks mee — op naar het hoge noorden.
Terwijl fles nummer 3 nog zachtjes sist tot ‘ie vol is, gaat mijn telefoon. Aan de lijn: Masha, hoorbaar geëmotioneerd. Tijdens een wandeling is haar telefoon het water in gegleden. Geen back-up. Wel heel veel dierbare foto’s.
Ai.
We zouden haar dolgraag meteen willen helpen, maar: eerst Siddeburen. Gelukkig kunnen we met de andere geplande duik wat schuiven, gaat Marja naar Heusden, dat verhaal komt later online, dus plannen we haar in voor later die avond: 22:30 uur in Weesp, aan het Verlengd Buitenveer, in de Smal Weesp — een charmant, gekanaliseerd stukje water tussen de Vecht en het Amsterdam-Rijnkanaal. Spoiler: ook een prima plek om een telefoon kwijt te raken.
🐟 Siddeburen: kort, krachtig, koi
De duik in Siddeburen blijkt trouwens verrassend snel geklaard (check dat verhaal hier). Dus op naar Weesp!
Halverwege wisselen we van team. Onze goedlachse collega Danny sluit aan vanuit Amsterdam — altijd in voor een duik en een grap. Als we in Weesp aankomen, bellen we Masha. “We zijn er al!” zeggen wij. “Wij ook bijna!” zegt zij. Vijf minuten later staan Masha en haar man bij de kade, samen met een buurman die nét iets te enthousiast is voor een toevallige passant.
Blijkt: de buurman is een oud-beroepsduiker. Hij heeft ons online gevonden voor deze “operatie” en komt even poolshoogte nemen. Altijd leuk: vakbroeders herkennen elkaar zelfs met droge voeten.
📱 De zaak van de verdwenen telefoon
Masha wijst precies de plek aan waar de telefoon het water in is gegaan. Letterlijk tussen wal en schip. We maken een afdaallijn, checken de communicatie, en ik ga met een elegante (ahum) commando-sprong het water in.
Langs de kade duik ik langzaam naar beneden. En ja hoor, daar ligt ie: niet de telefoon, maar een blinkend groen Heineken-blikje. Even twijfel ik: zou Masha misschien gewoon dorst hebben gehad? Maar nog geen 30 centimeter verder voel ik iets glad onder mijn hand. Bingo. De telefoon!
Eenmaal boven besluit de telefoon meteen aan te gaan — alsof hij wil zeggen: “Ik leef nog!” Maar ja, elektronica en water gaan niet goed samen. Dus snel uitzetten en laten drogen is het devies. Zo weet Masha zeker dat de telefoon het blijft doen.
🎁 Duikcadeautjes en duikverhalen
Net als ik mijn droogpak weer openrits, stapt buurman-duiker André naar voren met een cadeau: The Professional Diver’s Handbook. Vroeger hét naslagwerk voor beroepsduikers. En nu? Een prachtig boek voor in onze kast, nadat we het hebben gelezen, mét een mooi verhaal erbij. Dank je wel, André!
Weesp heeft inmiddels een speciaal plekje in ons duikhart. Elke keer als we daar in het water springen, gebeurt er wel iets bijzonders. En ja, deze duik komt zéker op het lijstje. 📚
Meer Weesp-avonturen lezen? Duik hier in de verhalen.
