We hebben afgesproken met Citska. Wat begon als een ontspannen zeiltripje in het charmante Enkhuizen, eindigde bijna in een ramp toen haar telefoon besloot een duik te nemen… zonder zwemvest.
Even voor 20.00 uur arriveren we in de Binnenhaven van Enkhuizen, een locatie met historie én sfeer. Deze haven – ook wel bekend als de Oude Haven – ligt pal naast de imposante stadspoort de Drommedaris, een 16e-eeuwse verdedigingstoren die ooit de toegang tot de stad bewaakte. Tegenwoordig is het een geliefde plek voor watersporters, toeristen, en – jawel – duikers op zoek naar verloren telefoons.
Na een hartelijke kennismaking vertelt Citska wat er is gebeurd: “Mijn telefoon viel tussen de planken van de steiger. Mijn vriendin zag het gebeuren en weet precies waar.” Er is nog een poging gedaan om het toestel zelf op te vissen, maar die eindigde zoals je verwacht – met lege handen en natte sokken.
Een paar boten verderop zitten wat mannen op het dek te genieten van het uitzicht. Ze roepen lachend: “Jullie komen zeker duiken?” Ze bieden zelfs hun boot aan als opstapplek. Geen trap nodig dus – heerlijk die saamhorigheid onder booteigenaren!
Niet veel later staat Marja klaar, strak in pak. Onder de steiger haakt ze haar lamp aan de afdaallijn – een handig ijkpunt. En dat blijkt nuttig, want op slechts 20 cm van de lijn ligt de telefoon. En alsof hij op ons zat te wachten: onder water springt het scherm al aan! Altijd een lekker gevoel, dat eerste teken van leven.
Eenmaal terug op het droge volgt het fotomoment. Niet alleen voor onszelf, maar ook voor de buurman-bootbewoner Bas, die een enthousiaste volger blijkt te zijn van onze Facebookpagina. “Leuk om jullie eens in actie te zien!” zegt hij. En hij helpt zelfs met opruimen en tillen.
In deze haven is iedereen behulpzaam, en dat maakt ons werk nóg leuker.
Overigens was bellen naar Jochem om te zeggen dat we klaar waren niet nodig – hij had onze actie al voorbij zien komen op Facebook.
En Citska? Die kan weer lachen – mét telefoon in de hand én droge voeten.
