Vrijdagnacht, half 1 krijgen we een berichtje van Tural:

“Hi Recovery Divers:
I’ve dropped my car key to the water. I know the exact spot. The depth is 2 meters, there is no current. Could you please help me to retrieve them? It’s the only key of the car and we are in Amsterdam for a trip.”

Sta je dan, als toerist, je kan geen kant op. Tural gebruikt ChatGPT en komt bij Recovery Divers uit. Wel leuk dat zelfs AI bots ons weten te vinden!

Om 9 uur bellen we met Tural en gooien we de vraag in onze chat groep: “wie kan er vanmiddag duiken in Amsterdam?”

Jasper reageert al snel en zo zitten we, na het regelen van een aantal toestemmingen en vergunningen, in de auto naar Amsterdam.

Om half 12 staan we aan het Zeeburgerpad bij een woonboot. Jasper: “Hij zal toch niet tussen de vlonder en de woonboot gevallen zijn? Want dan wordt het nog wel een uitdaging met de seinlijn…”

En precies op dat moment komt Tural aanlopen, wijst ons de plek aan: precies tussen de vlonder en de woonboot. Onze duikers zijn altijd gezekerd met een seinlijn, maar de vlonder zit op een aantal plekken vast aan de boot, er lopen wat buizen onderdoor en buitenom is, gezien het scheepvaartverkeer, geen optie.

Dus halen we de seinlijn eerst overal langs. Jasper heeft duidelijk goed opgelet tijdens een brei-cursus want onderlangs, over halen, af laten glijden en doorhalen is geen enkel probleem. Voor ik het weet ligt de seinlijn klaar, staat de trap in het water en zijn we ons aan het omkleden.

Omdat we onder een vlonder duiken staat veiligheid nu helemaal op nummer 1. Ook Jasper, die vandaag kantwacht is trekt zijn droogpak aan en zet zijn duikset klaar, mocht er iets gebeuren dan kan hij direct het water in.

Alles staat klaar en ik mag vandaag mijn nieuwe droogpak voor het eerst vies maken (gisteren heb ik hem tijdens een zwembad training al nat gemaakt). Ik haak de seinlijn aan, pak mijn lampen en ben er klaar voor. Met geweld ontsnapt de lucht uit mijn trimvest (die geeft ons drijfvermogen) en enkele seconden later ben ik op de bodem.

Het zicht is ouderwets Amsterdams: 0. Voor nu hoef ik eerst alleen de lijn in te zwemmen, na ongeveer een minuut kom ik aan de andere kant van de woonboot (over de lengte) weer boven. Jasper geeft mij de metaaldetector aan en ik duik weer onder. Bierdopje, nog een bierdopje, blikje, er ligt vanalles. Bij iedere beweging wordt het nog donkerder door het stof.

Een klein piepje, ik voel dat de metaaldetector ergens tegenaan tikt, dus het ligt op de bodem. Met mijn linkerhand voel ik de sleutel van de auto. Yes, altijd een fijn gevoel als je vindt wat je zoekt.
Een korte ruk aan de seinlijn, een rukje terug. Ik geef het signaal gevonden: 2 rukken en ik krijg deze ook weer terug van Jasper. Achteruit en naar boven.

Tural staat ons gade te slaan en weet niet zo goed wat hij moet doen: de sleutel aanpakken natuurlijk! Jasper legt de seinlijn weer uit naar de andere kant zodat ik veilig onder de vlonder door terug kan, zijn brei-cursus komt nog steeds van pas, want ook nu ligt de seinlijn in korte tijd klaar voor een veilige duik terug.

Eenmaal uit het water maken we nog even een foto en gaat Tural de sleutel testen: hij doet het gelukkig nog, hij kan morgen weer terug naar Duitsland.

Op naar een volgend avontuur.